Volunteering for children with special needs

There haven't been any recent updates on this weblog, so what's keeping us busy then?

Well a lot, and one of it is sport climbing. Eva and I found a new passion in sport climbing. That's climbing on a artificial wall - square meter panels up to 16 meters in height with rocks mounted on them. We do this with our friends at Climb 4 Fun, where the name of this climbing group says it all.

We got our Level 1 certificate already, which covers basic security and techniques. Now Eva and I are able to climb as a pair, one belays (holds the rope) and the other one climbs. And yes, that works out perfectly fine! ;-)

The certificate is a story on itself, but that's for another time. This time I want to tell about the community service that we volunteered last Saturday. Climb 4 Fun organizes from time to time (about once a month) a climb for the community. Last Saturday it was for children with special needs.

Although we're rookies at climbing, our belaying skills are sufficient to help a hand with volunteering. Furthermore, the kids can be helped out with getting on their harness, of course a very important task, because we want to get them up and down safely.

Communicating is a bit tricky without much knowledge of the Cantonese language, but the kids saw the fun in it to guess my gestures and harnesses were put on with ease. Belaying on the other hand, was a lot more difficult. Usually the climber uses his own strength to get up the wall, and the belayer just keeps the rope stretched. But some of the kids needed a bit more help with fighting their fears against gravity, so for me that meant hoisting them up.

With that I got an unfriendly reminder on the things I got thought during my Level 1 cert. With all that hoisting the loop connecting my body to the rope became extremely hot. One slight touch burned my skin between my thumb and index finger. Now, 6 days later, it's still there, but I bet it won't happen again. ;-)

To review the day, it was a lot of fun. It's great to see how the children conquer their fears and make new achievements they never thought possible. Big smiles and a lot of cheering ruled the day, and that makes everybody happy. In the end, I even think the volunteers enjoyed it all even better than the kids. :-) Even though I got my requirements to continue with the Level 2 course, I will definitely do it again. Climbing might seem to be something solo or in pairs, but all the fuzz around it seems to be the real fun.



De laatste tijd zijn er geen recente updates meer geweest op dit weblog, dus wat houdt ons dan zo bezig?

Nou, een hoop dingen, en één daarvan is wandklimmen (sport climbing). Eva en ik hebben hierin een nieuwe passie gevonden. Wandklimmen doe je op een klimmuur van kuntstmatige rotswand met vastgeschroefde stenen. Deze muren kunnen wel 16 meter hoog zijn. Het klimmen doen we samen met onze vrienden bij Climb 4 Fun, en de naam van deze klimgroep zegt al meer dan genoeg.

We hebben bij Climb 4 Fun al ons Level 1 certificaat behaald, dat de basistechnieken en veiligheid behelst. Zo kunnen Eva en ik nu samen klimmen, eentje zekert (houdt het touw vast) en de ander klimt. En ja, dat gaat allemaal goed hoor! ;-)

Het certificaat is een verhaal op zichzelf, maar dat is voor een ander keertje. Nu wil ik vertellen over onze gemeenschapsdienst van afgelopen zaterdag. Climb 4 Fun organiseert ongeveer eens per maand klimmen voor de gemeenschap. Afgelopen zaterdag was dat voor kinderen met speciale behoeften.

Hoewel we beginners zijn met klimmen, onze zekertechnieken zijn voldoende om een helpende hand te geven. Daarbij konden we kinderen helpen met het uitrusten van de harnassen. Dat is natuurlijk een belangrijke taak, want buiten ze omhoog te krijgen, willen we ze ook veilig weer op de grond hebben.

Het communiceren in het Cantonnees was wel wat lastig, maar gelukkig zagen de kinderen er wel de grap van in om mijn gebaren te ontcijferen. Dus de harnassen gingen met gemak aan. Aan de andere kant was het zekeren wel andere koek. Normaal kunnen de klimmers wel op eigen kracht omhoog gaan, dus hoeft de zekeraar alleen maar het touw strak te houden. Maar sommige kinderen hadden wat extra hulp nodig om hun gevecht tegen de zwaartekracht aan te gaan, en dat betekende voor mij een hoop getakel.

Daarbij kreeg in nog een onvriendelijke herinnering aan mijn Level 1 cursus. Met al dat getakel werd de ring die mijn lichaam met het touw verbind gloeiend heet. Een lichte tik maakte me dat goed duidelijk met een lelijke brandwond tussen mijn duim en wijsvinger. Nu, 6 dagen later is het nog steeds aan het helen, maar ik durf te wedden dat het niet nogmaals gebeurt. ;-)

Al met al was het een erg leuke dag. Het is geweldig om te zien hoe de kinderen hun angsten overwinnen, en nieuwe overwinningen maken die ze nooit mogelijk hadden geacht. Dikke glimlachen en een hoop gejoel overheersten de dag, en dat maakt iedereen gelukkig. Uiteindelijk denk ik zelfs dat de vrijwilligers er nog wel meer van hebben genoten dan de kinderen zelf. :-) Alhoewel ik nu de vereisten voor de Level 2 cursus binnen heb, ga ik het zeker nogmaals doen. Klimmen lijkt misschien iets te zijn voor enkel of in paren, maar alle betrokkenheid van iedereen om je heen lijkt eigenlijk het leukst te zijn.