What can I say, it was an awesome night last Saturday at the Marco Polo German Beerfest Festival. Just check out the video!
Well, what can I say, it might be a little shock for you faithful readers, but yes, that's right, in the picture below you see a mustache!
Last year I skipped Halloween completely. And what a mistake it was! Last Friday, Bart and Bart went onto Lang Kwai Fong and had an truly amazing night in the most funky place to be during Halloween in Hong Kong!
Time has been rushing by since I'm back in Hong Kong. As I needed to do some saturdays overtime I haven't had really time to update the weblog. A little ashamed I still present you here the photos from our holiday in The Netherlands!
It took some time, but you can have a look at our photos from the Paris trip here.
Whether it was a good decision or not, I've signed up for the Half Hong Kong Marathon Challenge for 2009. That's just 3 months from now... Last year I ran the 10k with Eva from which I still cherish some good memories.
This year I want to go a step further. Of course because I would like to see an improvement and get closer to the ultimate goal of running a full marathon. But mostly to beat Eva as she run last year 1 second faster than me! Although I would like to make a gentleman's gesture, Eva has been bragging about this significant difference for long enough now... :-P
So February 8th, 2009, that will be the day I'll write history. Eva and I are both running the Half Marathon, where she will do the regular run and I will do the challenge. A challenge it will be, as I will have to finish within 2 hours and 15 minutes! Last year I ran the 10k in 1 hour and 11 minutes, so it will be a close one! :-D
Let the running begin! :-)
[Dutch] Of het een goed idee was weet ik niet, maar ik heb me ingeschreven voor de halve Hong Kong Marathon Challenge 2009. Deze vindt plaats over ongeveer 3 maandjes. Het afgelopen jaar heb ik samen met Eva de 10km gerend, waar ik nog steeds mooie herinneringen aan heb.
Dit jaar is het echter tijd om een stapje verder gaan. Natuurlijk omdat ik een verbetering wil zien en om dichter bij het uiteindelijke doel van een volledige marathon te komen. Maar vooral om Eva te overwinnen omdat ze vorig jaar maar liefst 1 seconde sneller was dan ik! Hoewel dit voornamelijk als een vriendelijk gebaar was bedoeld, heeft Eva over dit wezenlijk verschil wel genoeg kunnen opscheppen... :-P
Dus, 8 februari 2009 wordt de dag dat ik geschiedenis schrijf. Eva en ik rennen beide de halve marathon, waarbij zij de algemene doet en ik de Challenge (uitdaging). Een uitdaging wordt het zeker, want ik moet de race binnen 2 uur en 15 minuten voltooien! Afgelopen jaar deed ik over de 10km 1 uur en 11 minuten, dus het gaat er om spannen! :-D
Laat het rennen van start gaan! :-)
It were a few but turbulent weeks in Europe for Eva and me. It's good to be back, but we already miss all the people we left behind. We had a great time and would like to thank everybody for their support, love and fun during our stay!
Tonight I will throw myself at the pictures we took and will look for finger massages in the Yellow Pages in preparation to the next weblog update. ;-)
[Dutch] Het waren slechts een paar weekjes in Europa, maar ze waren wel een hele belevenis voor Eva en mij. Het is fijn om terug te zijn, maar we missen nu al de mensen die we achter lieten. We hadden een geweldige tijd en willen daarom iedereen bedanken voor hun steun, liefde en plezier tijdens ons verblijf!
Vanavond duik ik in de foto's die we hebben genomen, en zoek alvast een vingermasseur op in de Yellow Pages als voorbereiding op de volgende weblog update. ;-)
It's been over a year, and I'm trilled to go back home. Tonight the time finally arrives to hop on to the airplane. This time Eva will join me in the seat next to me. We will have romantic long weekend in Paris before heading to The Netherlands. Hopefully I will have time to update this weblog during my stay, and otherwise the pictures and stories will follow eventually... ;-)
I've just finished my last Asian lunch, and I'm looking forward to put my teeth in a tasty crispy baguette with fromage! :-9 Back in the Netherlands I'll gain some weight on the beef soussages (frikandel) and other lekkernijen from the Low Lands.
Apart from food and holiday pleasures I'm foremost looking forward to renunite with my family and have good times with my friends. It will be a bit different this time, as it will feel more like a holiday rather than coming back, but we will have most definitely a wonderful time! :-)
See you soon!
Dutch: Het is meer dan een jaar geleden, en ik sta te springen om terug naar huis te gaan. Vanavond breekt die tijd dan eindelijk aan en spring ik het vliegtuig in. Dit keer zal Eva mij vergezellen in de stoel naast mij. We gaan een lang romantisch weekend in Parijs tegemoed voor we naar Nederland komen. Hopelijk lukt het me om tijdens het verblijf dit weblog nog een update te geven, en anders komen de kiekjes en verhalen vanzelf wel... ;-)
Ik heb zojuist mijn laatste Aziatische lunch op, en ik kijk er naar uit om mijn tanden in een knapperige baguette met fromage te zetten! :-9 Terug in Nederland kan ik mijn buikje spekken met frikandellen en andere lekkernijen van de lage landen.
Maar buiten het eten en vakantiepretjes kijk ik absoluut het meest uit om mijn familie te weerzien en mooie tijden te beleven met mijn vrienden. Het zal dit keer wat anders aanvoelen aangezien het meer een vakantie wordt in plaats van een terugkomst, maar we zullen zonder enige twijfel een geweldige tijd hebben! :-)
Tot snel!
Don't be afraid, the reason why I couldn't update earlier is that I had some storm on my PC as well, it didn't start anymore. With a lost Saturday afternoon and Windows reinstalled, I can bring you the news...
Things went pretty smoothly. Although storm signal 9 was up for a long time, the weather on our side of the island was doable. That was until the eye of the storm passed Hong Kong, and winds suddenly appeared from the other direction hitting the east side of the island in the face. That scared the hell out of us, as we we're sitting close to the window at the study room. The window shook heavily with dirt hitting the window and a loud screaming noise gave both of us the creeps.
Now the sky has cleared up and as far we can see there is no cloud to detect. Our view is a brilliant clear sky with the evening sun shining nicely on the green mountain side. The rubbish on the street has been cleaned. As if nothing happened before we're up for a Saturday night out. :-)
Dutch: Ben maar niet bang, de reden dat ik niet eerder een update kon plaatsen was doordat het ook flink stormde op mijn PC, deze wilde namelijk niet meer starten. Na een verloren zaterdagmiddag en een nieuwe Windows installatie kan ik jullie het nieuws brengen...
Het ging eigenlijk erg soepeltjes. Hoewel het stormsignaal 9 lang actief was, was het weer aan onze kant van het eiland acceptabel. Totdat het oog van de storm ons passeerde en er plotseling rukwinden vanuit de andere richting ons aanvielen. We schrokken ons het hemd van het lijf, want we zaten vlak bij het raam in de studiekamer. Dat raam begon hevig te schudden en met schapend vuil langschurend en een schreeuwend lawaai van de wind. Brr, we hadden al onze haren overeind staan!
Nu is het prachtig helder weer met geen wolkje aan de lucht. Ons uitzicht is heerlijk helder en de avondzon geeft een mooie gouden gloed op de groene berghelling. De rotzooi op straat is ook al opgeruimd. Alsof er niets is gebeurd is zijn wij klaar voor een avondje uit. :-)
I just woke up, and both Eva and I rushed to the TV to see the warning signal. A huge disappointment fell on us when we still saw the T3 icon on the screen. This basically means we would have to go to work while knowing there will be a time of the day where we would need to abruptly stop and hurry back home.
Luckily the Hong Kong Observatory provides more information and I was satisfied with this passage in the warning bulletin of 6:45:
According to the present forecast track, Nuri will be
rather close to Hong Kong this afternoon and tonight with a
chance of direct hit to Hong Kong. The Observatory will
issue the Gale or Storm Signal No. 8 before 8 a.m. this
morning.
Things are still looking pretty normal. The sky has an overcast of clouds, but nothing unusual. However, the flags on the temple across the street wave firmly in the wind, and from past typhoons I know it's getting worse. We live between a mountain gap, and wind is pushed between our house and the mountain side, so I better not open any windows!
According to the present forecast track, Nuri will be
rather close to Hong Kong this afternoon and tonight with a
chance of direct hit to Hong Kong. The Observatory will
issue the Gale or Storm Signal No. 8 before 8 a.m. this
morning.
Hierin staat dat Nuri volgens de voorspellingen erg dicht bij Hong Kong komt tegen de middag en vanavond wel eens frontaal op Hong Kong kan inslaan. Het observatorium gaat daarom voor 8 uur 's ochtens waarschuwingsignaal 8 afgeven wat dus inhoud dat iedereen thuis moet blijven.It's been a long time since I've updated this weblog, and what could be better than to make a new post with a big bang?
It's the silence before the storm. Nuri is its name, and it forms in the shape of a major typhoon raging straight forward with one destination: our lovely Hong Kong.
They say it's going to be a bad boy. Warning level T8 is a piece of cake for this one, no, T9 or even T10 is what Nuri is going for! This typhoon could be such a strong one, that the last comparable one has been seen for more than 50 years ago!
The strange thing is that everything is still calm and easy. Warning signal T1 dominated the day. It's so contradicting! I still hope that everyone took some preparations, because I could see a lot of people just continuing their ordinary things on my way back home. But Eva and I are well prepared. This time I stocked all the storage locations with food to survive two days locked indoor. We just make it a happy time. :-)
Keep track of this weblog, because more updates are soon to come!
Dutch: Het is lang geleden sinds mijn laatste update, maar wat is er beter dan een nieuw bericht met een grote knal?
Het is de stilte voor de storm. Nuri is de naam, en het komt in de vorm van een gigantische typhoon kaarsrecht op Hong Kong afstormen.
Ze zeggen dat het een stoute jongen wordt. Waarschuwingssignaal T8 is een peuleschil voor deze kerel, nee, een T9 of zelfs T10 is waar Nuri voor gaat! Deze typhoon kon wel eens zo sterk worden dat een gelijkwaardige al in geen 50 jaar is gezien!
Het rare is dat alles nog kalm en rustig is. Het waarschuwingsignaal T1 heeft de hele dag overheerst. Het is zo tegenstrijdig! Toch hoop ik dat iedereen voorbereidingen heeft getroffen. Op mijn weg naar huis zag ik nog heel veel mensen hun alledaagse dingen doen. Maar Eva en ik zijn goed voorbereid. Deze keer hebben we alle voorraadkasten goed gevuld, en kunnen we het wel 2 dagen binnenshuis opgesloten doorhouden. We maken er gewoon een leuke tijd van. :-)
Houd het weblog in de gaten, want meer updates komen er aan!
Yesterday morning I noticed the small warning sign 'Typhoon Signal 1" at the entrance of the Silver Court building where I usually enter the shopping mall connected to my office. At that time, I had no clue about what was going to happen that night...
When I came back home after a regular day at work, I found out that the Signal 3 warning was issued. This means a serious threat of a Typhoon in the area of Hong Kong. Although some precautions, I didn't suspect that much, so I went on with my plan for the night, to visit the barber.
However, when I went on the street, I noticed it was quiet on the street. Normally it would be a lot more busier. When I came at the start of Shau Kei Wan Main Street, where it's usually busy with people, I saw that almost all shops were closed. Except for the essential businesses as doctors and supermarkets, the rest had all the gates locked.
No other choice to get some food and get back home. Then I checked out the online weather forecast. To my big surprise I saw the Typhoon that I saw a few days earlier in the forecast awkwardly close to HK. The prognosis was clear, it was about to hit HK in a few hours!
I warned Eva who was on an evening class about the pre-Signal 8 warning. With an signal 8 warning, everyone is advised to stay at home and public services like transportation would shut down after a couple of hours.
The strange thing was - also the cause of my disbelief - that the weather was perfectly fine. The days before were sunny and hot, with almost no clouds in the sky. Even when Eva got back home, there was nothing wrong. Before bedtime it started to rain, and the Hong Kong Observatory had already issued the Typhoon Signal 8 warning.
I woke up in the early morning. Heavy rain hitting the bedroom window was the cause. I went out of bed to check out the view. I couldn't look more than a few hundred meters out of the window, because of the heavy rain. On the TV screen was a clear icon in the left side upper corner indicating T8, with SW. The red raincloud with RED underneath indicated heavy rain.
When I checked the internet page of the HK Observatory I understood what was wrong. Typhoon Fengshen was just a mere 40KM away from HK. Because it was about to pass HK, the winds had turned, and the rain that was previously blown to our south-side windows, was now blown to our north-side windows, including our bedroom window.
I found myself some earplugs, and already put the alarm an hour later. We could stay longer in bed this morning, T8 would be on screen for some while... Eventually by 11:15am the Observatory eased their warning signal from T8 to T3, what meant that we no longer were strongly advised to stay indoors, and could go to to work.
When reviewed, a Typhoon like this comes without a real warning. Luckily the Observatory clearly indicates the public about the weather conditions and usually everybody stays safely at home when advised. Apart from the strong winds and heavy rain, I found this event less impressive than the black rain storm one week ago. But this story is for next time...
Still, here a few pictures from the Observatory, that clearly indicates that Fengshen was on a collision course with HK!
Dutch: Gistermorgen merkte ik nog een klein waarschuwingsbordje op voor het binnengaan van het Silver Court gebouw dat verbonden is met het kantoor waar ik werk. De melding was "Typhoon Signal 1". Op dat moment wist ik nog niets van wat die avond zou gaan gebeuren...
Toen ik thuis kwam na een normale dag op het werk, merkte ik op dat het waarschuwingssignaal 3 was uitgegeven. Dit betekent dat er een serieuze bedreiging is door een Typhoon in de buurt van Hong Kong. Naast een aantal aanbevolen voorbereidingen verwachte ik er eigenlijk niet zoveel van en ging ik dus gewoon verder met het plan voor de avond, de kapper een bezoekje brengen.
Maar toch toen ik de straat op liep, merkte ik dat het wat rustiger was. Normaal gesproken zou het wat drukker zijn, vooral toen ik bij Shau Kei Wan Main Street aan kwam, waar het normaal vrij druk is. Nu waren echter de meeste winkels en zaken gesloten op een paar essentiele na zoals dokterspraktijken en de supermarkt. De rest had allemaal de hekken gesloten.
Ik had dus geen andere keuze dan maar naar huis te gaan. Eenmaal thuis controleerde ik online de weersverwachtingen. Tot mijn grote verbazing zag ik dat de Typhoon die ik al een paar dagen eerder bemerkt had, nu wel akelig dichtbij HK was! De vooruitzichten waren klaarhelder, hij kwam recht op Hong Kong af, en zo binnen een paar uur voor op de stoep staan!
Ik waarschuwde Eva die op avondschool was van de pre-Signal 8 waarschuwing. Met een Signal 8 waarschuwing wordt iedereen aanbevolen om thuis te blijven en openbare diensten zoals het vervoer zouden na een paar uur worden platgelegd.
Het rare was - wat ook mijn ongeloof veroorzaakte - dat het weer helemaal niet zo slecht er aan toe was. De dagen ervoor waren zonnig en warm, zonder noemenswaardige wolken aan de hemel. Zelfs toen Eva thuis kwam was er letterlijk nog geen wolkje aan de lucht. Maar voor bedtijd begon het te regenen en het Hong Kong Observatory had al Typhoon Signal 8 uitgebracht.
Ik werd wakker in de vroege ochtend. Zware regen tegen het raam was de oorzaak. Ik stond op om de situatie buiten te bekijken. Ik kon niet verder dan een paar honderd meter kijken vanwege de zware regen. Op het tv-scherm was duidelijk een icoon in de linkerbovenhoek te zien: T8 met SW. De rode regenwolk met daaronder RED gaf aan dat er zwaar weer in de lucht zat.
Toen ik op het internet de website van het Observatory bezocht wist ik wat er aan de hand was. Typhoon Fengshen was slechts 40KM van HK vandaan. Omdat het op het punt stond HK te passeren, was de wind gedraaid. Daardoor werd de regen die eerst tegen de zuidkant van ons huis werd geblazen nu van de noordkant geblazen. Waaronder ook ons slaapkamerraampje.
Ik zocht mezelf wat oordoppen en zette de wekker maar een uur later. We konden deze ochtend wel wat langer blijven slapen, T8 zou nog wel een tijdje op het tv-scherm te zien zijn... Uiteindelijk werd tegen 11:15 het waarschuwingsignaal verlaagd van T8 naar T3, wat inhield dat we niet langer streng aanbevolen waren om binnen te blijven, en we zo naar het werk konden gaan.
Achteraf gezien komt een Tyfoon zoals deze zonder enige waarschuwing. Gelukkig helpt het Observatory om het weer goed te voorspellen, en blijft iedereen ook meestal thuis op hun advies. Op de zware windstoten en regen na was deze Typhoon eigenlijk minder indrukwekkend dan de zwarte regenstorm van een week geleden. Maar dat verhaal is voor de volgende keer...
Toch kunnen jullie nog kijken naar een paar afbeeldingen van het Observatory, die duidelijk aangeven dat Fengshen op een ramkoers met HK was!
Yesterday was a very special day, as it was Eva's birthday. To celebrate this special event we went to The Peak (viewpoint on the mountains behind the HK skyline). We went in style using the (cramped with tourists) Peak Tram. I almost forgot how steep it can go uphill. Almost 45 degrees, if you would ask me! But we got there in no-time.
I booked a table at Café Deco, although I told Eva it was at another restaurant. Café Deco has a very nice view over Hong Kong Island, Victoria Harbour and Kowloon, so she was quite amused to get a table there.
We had a very nice set dinner, with exactly everything included what you would need for a good celebration. We started off with some martini's to boost up the spirits, then we had some spicy salmon sushi which exploding flavors spiced everything up. The soup was a little bit weird, spinach with a cappuccino flavor, but tasted like heaven. Then the main course, Australian beef. Nicely prepared with little sweet mushrooms and mashed potatoes with some magic inside. Talking about magic, the sky became brighter (even at night!) when we had our chocolate mouse with coconut ice cream as desert.
Too bad we couldn't finish it completely as we were already filled to the maximum. Luckily we could take the bottle of whine back home, as there was enough remaining inside for two more glasses at home. That trip back home was a little bit uncomfortable compared to the smooth peak tram uphill. Downhill was shaky and bumpy with the hairpin bends and the HK taxi drivers with speed, but we made it home safely.
Dutch: Gisteren was een hele speciale dag, want het was Eva's verjaardag. Om dit te vieren zijn we naar The Peak (uitkijk vanaf the bergen achter de skyline van HK) gegaan. We gingen in stijl met de (volgepropt met toeristen) Peak Tram. Ik was bijna vergeten hoe steil deze de berg op gaat, misschien wel bijna 45 graden! We waren er dus binnen een mum van tijd.
Ik had een tafeltje geboekt bij Café Deco, hoewel ik Eva anders had verteld. Café Deco heeft een erg mooi uitzicht over Hong Kong Island, Victoria Harbour en Kowloon, dus ze was behoorlijk tevreden om uiteindelijk daar een tafeltje te hebben.
We hadden een prima set-dinner, met precies alles inbegrepen wat je nodig hebt om iets te vieren. We begonnen met een martini, om de sfeer wat op te laten bloeien. Daarna spicy zalm sushi waarvan de exploderende smaken de boel flink opwarmden. De soep was een tikkie raar, maar de spinaziesoep met cappuccino smaakte heerlijk. Toen het hoofdgerecht, Australische bief. Perfect gebakken, met kleinne zoete paddestoellen en puree met wat magie er in. Over magie gesproken, het werd wat lichter (zelfs op de avond!) toen we van ons toetje met chocolademouse met kokosnootijs genoten.
Jammergenoeg konden we het niet helemaal op krijgen daar we onze maag al vol hadden. Gelukkig konden we de wijnfles mee naar huis nemen, gezien er thuis nog wel twee glazen meer uit konden. Die terugweg naar huis was overigens wat minder comfortabel dan de rit met de tram omhoog, want het was schudden en hobbelen met de haarpinbochten en de vaart die de taxi bestuurders in HK er op na houden. Desondanks zijn we veilig thuis gekomen.
There haven't been any recent updates on this weblog, so what's keeping us busy then?
Well a lot, and one of it is sport climbing. Eva and I found a new passion in sport climbing. That's climbing on a artificial wall - square meter panels up to 16 meters in height with rocks mounted on them. We do this with our friends at Climb 4 Fun, where the name of this climbing group says it all.
We got our Level 1 certificate already, which covers basic security and techniques. Now Eva and I are able to climb as a pair, one belays (holds the rope) and the other one climbs. And yes, that works out perfectly fine! ;-)
The certificate is a story on itself, but that's for another time. This time I want to tell about the community service that we volunteered last Saturday. Climb 4 Fun organizes from time to time (about once a month) a climb for the community. Last Saturday it was for children with special needs.
Although we're rookies at climbing, our belaying skills are sufficient to help a hand with volunteering. Furthermore, the kids can be helped out with getting on their harness, of course a very important task, because we want to get them up and down safely.
Communicating is a bit tricky without much knowledge of the Cantonese language, but the kids saw the fun in it to guess my gestures and harnesses were put on with ease. Belaying on the other hand, was a lot more difficult. Usually the climber uses his own strength to get up the wall, and the belayer just keeps the rope stretched. But some of the kids needed a bit more help with fighting their fears against gravity, so for me that meant hoisting them up.
With that I got an unfriendly reminder on the things I got thought during my Level 1 cert. With all that hoisting the loop connecting my body to the rope became extremely hot. One slight touch burned my skin between my thumb and index finger. Now, 6 days later, it's still there, but I bet it won't happen again. ;-)
To review the day, it was a lot of fun. It's great to see how the children conquer their fears and make new achievements they never thought possible. Big smiles and a lot of cheering ruled the day, and that makes everybody happy. In the end, I even think the volunteers enjoyed it all even better than the kids. :-) Even though I got my requirements to continue with the Level 2 course, I will definitely do it again. Climbing might seem to be something solo or in pairs, but all the fuzz around it seems to be the real fun.
De laatste tijd zijn er geen recente updates meer geweest op dit weblog, dus wat houdt ons dan zo bezig?
Nou, een hoop dingen, en één daarvan is wandklimmen (sport climbing). Eva en ik hebben hierin een nieuwe passie gevonden. Wandklimmen doe je op een klimmuur van kuntstmatige rotswand met vastgeschroefde stenen. Deze muren kunnen wel 16 meter hoog zijn. Het klimmen doen we samen met onze vrienden bij Climb 4 Fun, en de naam van deze klimgroep zegt al meer dan genoeg.
We hebben bij Climb 4 Fun al ons Level 1 certificaat behaald, dat de basistechnieken en veiligheid behelst. Zo kunnen Eva en ik nu samen klimmen, eentje zekert (houdt het touw vast) en de ander klimt. En ja, dat gaat allemaal goed hoor! ;-)
Het certificaat is een verhaal op zichzelf, maar dat is voor een ander keertje. Nu wil ik vertellen over onze gemeenschapsdienst van afgelopen zaterdag. Climb 4 Fun organiseert ongeveer eens per maand klimmen voor de gemeenschap. Afgelopen zaterdag was dat voor kinderen met speciale behoeften.
Hoewel we beginners zijn met klimmen, onze zekertechnieken zijn voldoende om een helpende hand te geven. Daarbij konden we kinderen helpen met het uitrusten van de harnassen. Dat is natuurlijk een belangrijke taak, want buiten ze omhoog te krijgen, willen we ze ook veilig weer op de grond hebben.
Het communiceren in het Cantonnees was wel wat lastig, maar gelukkig zagen de kinderen er wel de grap van in om mijn gebaren te ontcijferen. Dus de harnassen gingen met gemak aan. Aan de andere kant was het zekeren wel andere koek. Normaal kunnen de klimmers wel op eigen kracht omhoog gaan, dus hoeft de zekeraar alleen maar het touw strak te houden. Maar sommige kinderen hadden wat extra hulp nodig om hun gevecht tegen de zwaartekracht aan te gaan, en dat betekende voor mij een hoop getakel.
Daarbij kreeg in nog een onvriendelijke herinnering aan mijn Level 1 cursus. Met al dat getakel werd de ring die mijn lichaam met het touw verbind gloeiend heet. Een lichte tik maakte me dat goed duidelijk met een lelijke brandwond tussen mijn duim en wijsvinger. Nu, 6 dagen later is het nog steeds aan het helen, maar ik durf te wedden dat het niet nogmaals gebeurt. ;-)
Al met al was het een erg leuke dag. Het is geweldig om te zien hoe de kinderen hun angsten overwinnen, en nieuwe overwinningen maken die ze nooit mogelijk hadden geacht. Dikke glimlachen en een hoop gejoel overheersten de dag, en dat maakt iedereen gelukkig. Uiteindelijk denk ik zelfs dat de vrijwilligers er nog wel meer van hebben genoten dan de kinderen zelf. :-) Alhoewel ik nu de vereisten voor de Level 2 cursus binnen heb, ga ik het zeker nogmaals doen. Klimmen lijkt misschien iets te zijn voor enkel of in paren, maar alle betrokkenheid van iedereen om je heen lijkt eigenlijk het leukst te zijn.
Very long time ago that I posted any action on this blog, so here is what I've been up to the last month:
- Partying in Bangkok with Bart & Adam (see Barts post)
- Exploring Taipei with the Americans and a Frenchman
- Gambling and rolling in Macau with the whole crew
More to come this month, as there is a budget China trip planned (Shenzhen and Guanzhou) this weekend, and next weekend the Hong Kong Rugby Sevens are up. Furthermore, I will visit my parents in Bali in the beginning of April.
So a lot more stories to come, but for now the Taipei story:
A few weeks ago, just when I decided to take it more easier with the partying and money spending, I got an email from a friend if I wanted to join on a trip to Taipei for the upcoming weekend. After some smart budgetting and money savings I decided to join. And I'm glad I did :). We had a great time up there... partied with midgets, saw the bruising nightlife of Taipei, been on the tallest building in the world (101 tower), and had one of the best meals (till now) since I've been in Asia! We even managed to take a museum trip to the History museum of Taipei.. which was very interesting (not really).. but anyway, we gave it a try.
A short photo-impression:
The whole crew!
They seriously had a HELLO KITTY gate at the airport!!
We finished almost 20 800ML bottles of beer with a Taiwanese drinking game our friends(also our tourguides;)) wanted to play (not to mention we played this game for only 1 hour:S)
The whole crew including our two Taiwanese friends who took us to the restaurant where I had the best dinner since I'm in Asia!
Our lovely lobster!!
Fishy fishy
The history museum
The giant 101 tower
Very nice lunch! Where we had to crunch our own seeds prehistorical style ;)
First party night! Arrived at 11.30pm in Taipei and went straight for the clubs!
Mixing our own drinks on the way to Taipei
Last weekend I've been hinted by my colleague Hans about a Dutch comedian that was in town! Luckily he managed to get me a ticket, and last Monday we went to an Italian basement restaurant, hired by the Dutch society club.
It had been a while that I felt small, but surrounded by all those Dutch people it felt just like being back in The Netherlands! :-D At those times it's important that you remind yourself not to talk too freely about the people in your near surroundings, as they actually might understand what you're saying, haha.
With a bottle of Heineken at my hand, the show could start. Jan Jaap van der Wal did his homework well, as he had some nice things to comment on Hong Kong itself. Of course the far, far, far away Netherlands could not be omitted. Throughout the whole show it never got bored, and he knew how to diverse his show with things that make you think or with good accumulative jokes. Overall I felt that it was a harmonious medley of jokes, stories and a lot of laughter.
Last but not least, I should comment on the food that we had during the break. Frikandel Speciaal! Bitterballen! Plates full of it! I think that I will join this kind of event more from time to time, to have that Dutch feeling again. :-)
Dutch:
Afgelopen weekend vernam ik van mijn collega Hans het gerucht dat er een Nederlandse comedian in de stad was! Hans kon gelukkig aan kaartjes komen en zo gingen we afgelopen maandag naar een Italiaans restaurant in een kelder, die afgehuurd was door de Nederlandse vereniging.
Het is lang geleden dat ik me klein heb gevoeld, maar omgeven met zoveel Nederlandse mensen, voelde het net of ik weer terug was in Nederland! :-D Op zulke momenten is het overigens goed om te herinneren om niet te vrij over andere mensen te praten, want ze konden je wel eens verstaan, haha.
Met een Heineken in de hand kon de show beginnen. Jan Jaap van der Wal had z'n huiswerk goed gedaan, aangezien hij wat lokale gebeurtenissen wist te kenmerken. Natuurlijk kon het verre Nederland ook niet ontweken worden. Gedurende the voorstelling is het nooit saai geworden, en Jan Jaap wist er een mooie mix van te maken door met dingen te komen die je aan het denken zette en de goeie opbouwende grappen konden ook niet ontbreken. Ik vond z'n dubbelzinnige grappen het leukst. Over het geheel voelde het als een harmonieuze mix van grappen, verhalen en uiteraard een hoop gelach.
Maar niet te vergeten, tijdens de pauze hadden we frikandel speciaal en bitterballen! Schalen vol! Ik denk dat ik meer van dit soort evenementen ga bezoeken, om zo van tijd tot tijd weer even het Nederlandse gevoel te krijgen. :-)
Yes, it was great! Great to see Adam again and Bangkok itself was again a nice place to be.
Finally we did the things we should have done before, and these items are not anymore on my ToDo list:
Just a few minutes left (15 to be exact), and then it's finally time for some sweet holiday! Together with Patrick and Dennis we're heading to the heart of Thailand - Bangkok - to visit our good old friend Adam T.
So check this weblog soon for some more updates on the trip and of course the list that has been stacking up even more...
Dutch:
Nog maar een paar minuutjes te gaan (15 om precies te zijn), en dan is het eindelijk tijd voor een welverdiende vakantie! De reis gaat naar het hart van Thailand - Bangkok - samen met Patrick en Dennis om daar onze goede oude vriend Adam T. op te zoeken.
Dus bezoek het weblog binnenkort nog eens voor nieuwe updates, met name onze trip, maar uiteraard ook de andere zaken die op de steeds groter wordende wachtlijst staan... (Ja, daar zijn we in Nederland wel gewend aan. ;-) )
Alarm! Enemy in sight! Shoot!
Last Sunday it was a war zone somewhere in the New Territories. That fatal morning, a group of soldiers had formed in the Central MTR station and prepared themselves for battle. They went on to Admiralty MTR to pick up some others to become even a bigger group, a so called army. After a 1 hour trip they were moving on enemy grounds. Battlefield...
Battlefield at the MXCLUB to be exact. Together with some tough guys and girls that I met in the Joyce Is Not Here artists' bar we prepared for battle. We all dressed up in camouflage outfit, got some guns and bullets. A short 5 minute training was sufficient to face death... Or how dead you can get by 6mm plastic bullets from a Airsoft gun.
So mum and dad, don't be afraid, I didn't join the HK army... ;-) What I did that day was playing a semi-realistic war game with some friends. There were two terrains to conquer. Both were motocross racing tracks, and the first one had some bushes and was uphill. The second one was flat and not that much of shelter.
Of course everybody was pretty anxious before the first game. Those plastic bullets fired quite fast from the gun, and nobody could expect how much it would hurt as we (kindly) didn't try it on each other. Some of the group had played it before and guaranteed us it was fun and didn't hurt that much. But what is "that much", right? Well, I experienced that in the first battle.
I was in the team at the attacking side. The other team had to defend the hilltop. So quietly and with shit in our pants our team went uphill hiding behind every branch or leaf on the way up. I could hear my heart pounding in my chest. Then the first sound of firing bullets. Fast, and a lot. Screaming! Hit! Hit! Hit! One man down... :-( Soon there were only a few left, including me. So when the situation calmed down, I had to come into action. So I tried to get uphill, but I fell into an ambush. Bullets flying around my head and eventually one hit exactly on the tip of my left ear. Auch!
No blood or bullet wound, just a very stinging feeling at my ear. Luckily the pain went quickly away, so I could prepare myself again for the second battle. The next games were a lot of fun. Especially because everybody was used to the feeling of the bullets and really starting to get sneaky or tactically. Eventually the hunger and exhaustion started to take their toll, and we all settled down for lunch.
After some renewal of energy, everybody was ready to face the open field. This promised some fast action as some other players were already battling each other. We joined another group and the number of people on the field brought total chaos upon us. Bullets all over the place!
Once we decided to play with only our own group, things became better to oversee and we could start to put some tactics into the game. Some great battles followed and the score was almost 50:50. Good teams on both sides!
That day an old dream of mine came true. It's extremely cool to play this war game, and it's not only for the guys. The ladies showed some kick ass performance that day! So I can recommend this to everybody. Great for team building and team spirit! I would definitely do it again. :-)
Dutch:
Alarm! De vijand in zicht! Schiet!
Afgelopen zondag was het oorlog in de New Territories. Die fatale ochtend had een groep soldaten zich gevormd in het metrostation in Central en prepareerden zich om te vechten. Ze gingen op weg naar Admiralty om daar in het metrostation nog meer soldaten op te pikken om een nog grotere groep te vormen, je kunt het dus wel een leger noemen. Na een tocht van een uur begaven ze zich op vijandig gebied... Het slagveld...
Het slagveld van de MXCLUB om precies te zijn. Samen met een aantal andere stoere jongens en meiden die ik in de Joyce Is Not Here artiesten bar had onmoet, bereidden we ons voor op 't gevecht. We trokken allemaal camouflagepakken aan, kregen geweren en kogels. Een korte training van 5 minuten was genoeg om de dood te trotseren. Of hoe dood je ook kan worden door 6mm plastic kogels van een Airsoft geweer.
Dus mam en pap, ben maar niet bang, ik ben nog niet het leger van Hong Kong in gegaan. ;-) Wat ik wel deed die dag, was een semi-realistisch oorlogsspel spelen met een aantal vrienden. We moesten twee terreinen trotseren. Beide waren motorcross racebanen, en de erste had wat bebossing en was tegen een helling. De tweede was vlak en had niet zoveel beschutting.
Natuurlijk was iedereen behoorlijk gespannen bij het eerste keer. Die plastic kogeltjes kwamen met een rotvaart uit 't geweer, en niemand wist hoeveel pijn het zou doen, aangezien we zo vriendelijk waren om ze niet op elkaar uit te proberen. Een paar uit de groep hadden het al eerder gespeeld en garandeerden ons dat het erg leuk was en helemaal niet zo'n pijn deed. Maar wat is "niet zo'n", hè? Nou, dat ervaarde ik dus in het eerste gevecht.
Ik zat bij het aanvallende team. Het andere team moest de heuvel verdedigen. Muisstil en met de schijt in onze broek, verbergend achter elk takje of sprietje ging ons team de heuvel op. Ik kon m'n hart horen bonzen. Toen plotseling de eerste schoten. Snel en een hoop achter elkaar. Geschreeuw! Geraakt! Geraakt! Geraakt! De eerste neer... :-( Snel waren er nog maar een paar man over, waaronder ikzelf. Toen de situatie kalmeerde moest ik wat doen. Dus ik probeerde de heuvel op te gaan, maar ik viel in een val... Kogels vlogen in 't rond, en uiteindelijk raakte een me exact op mijn linkeroor. Auw!
Geen boed of tekenen van een kogelwond, wel een prikkende pijn aan mijn oor. Gelukkig ging de pijn wel snel weg, en kon ik me alweer voorbereiden op het volgende gevecht. De daaropvolgende gevechten waren erg leuk. Vooral omdat iedereen aan de kogels gewend was geraakt en de speelstijl wat meer stiekem en tactisch begon te worden. Uiteindelijk eiste de honger en vermoedheid hun tol, en namen we wat rust voor de lunch.
Na wat energie bijgetankt te hebben, kon iedereen er weer tegenaan om het open veld te betreden. Dit beloofde wat snelle actie, aangezien we al andere mensen zagen spelen. We mengden ons met de andere groep spelers, en het grote aantal mensen op het veld zorgde voor totale chaos! Overal kogels!
Toen hebben we maar besloten om met onze eigen groep te spelen, zodat we het veld tenminste in de hand konden houden en zo wat tactiek konden gebruiken. Daarop volgden een aantal goede gevechten en de score stond zowat de gehele tijd gelijk. Goede teams dus aan beide kanten!
Die dag kwam een jongensdroom uit. Het is ongelooflijk leuk om zo oorlogje te spelen en het is niet alleen voor de mannen weggelegd, ook de dames konden er wat van en hebben hun ballen laten zien! ;-) Ik kan het spel daarom aan iedereen aanraden. Geweldig voor teambuilding en teamspirit! Ik doe de volgende keer zeker weer mee! :-)
My birthday was a great day, but what topped it the most, was the birthday dinner. Eva and I went to Ruth's Chris Steak House at Admiralty. A classy restaurant decorated in a pre-WWII US theme.
There I had the best steak I ever had! The taste is soo great, smooth and juicy. Just thinking about it stimulates my mouth water again. I can recommend it to everyone who loves steak. But check the prices though, because you pay for what you get. ;-)
But not only the great taste of the steak was a surprise to me, Eva treated me also (again!) with a birthday cake! Very delicious and so good that we had to skip the ice cream desert. :-)
With full and round bellies we we're ready to hit the bar's for Ladies Night in Wan Chai. There we had a few drinks with some friends, and fully satisfied I turned back home. :-)
Dutch:
Mijn verjaardag was een geweldige dag. Maar wat het 'm echt deed, was het avondeten. Eva en ik zijn naar Ruth's Chris Steak House in Admiralty geweest. Een classy restaurant gedecoreerd in een vooroorlogs Amerikaans thema.
Daar heb ik echt het lekkerste biefstuk gegeten dat ik me maar voor kon stellen. De smaak is geweldig en zo sappig! Als ik er alleen al aan denk, begin ik weer te watertanden! Ik kan iedere liefhebber van bief daar een biefstuk aanraden. Maar let op de prijs, want je betaalt voor wat je krijgt. ;-)
Maar niet alleen de smaak was een verrassing, Eva trakteerde me ook nog (alweer!) met een verjaardagstaart! Erg lekker en zo smakelijk dat we het ijs als toetje moesten overslaan. :-)
Met volle ronde buikjes waren we gereed om 't café op te zoeken en zijn we naar Wan Chai gegaan voor Ladies Night. Daar hadden we er een paar met vrienden en volledig voldaan kon ik naar huis. :-)
Today is a special day, because it's my birthday! :-D But not only mine, I'd also like to use this opportunity to congratulate my sister Jessy and Eva's sister Eve. Yes, a lot of party-pigs today! ;-)
Early this morning, after midnight to be exact, Eva surprised me with birthday cakes. 4 lovely cakes from the famous cake shop Zoë, well known by HK locals. And I have to admit, it's extremely tasty! I enjoyed every bite of it! Very fresh and with authentic taste of raspberry, banana, mango and chocolate.
This morning I was surprised by messages (sms) and emails including a video message with a dedicated birthday song. Thank you all so much for your care and that you haven't forgot me here in HK. ;-)
Up next; 23!
Vandaag is een speciale dag, want het is mijn verjaardag! Maar niet alleen die van mij, dus daarom wil ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn zus Jessy en Eva's zus Eve te feliciteren met hun verjaardag. Ja aan hoop feestvarkens vandaag!
In de vroege ochtend, na middernacht om precies te zijn, verraste Eva mij met verjaardagstaartjes. 4 mooie taartjes van het bekende taartwinkeltje Zoë, bekend bij de lokalen. En ik moet toegeven, het is ongelooflijk lekker! Ik heb van elke hap genoten! Heerlijk vers en met de autentieke smaak van framboos, banaan, mango en chocola.
Vanmorgen werd ik verder nog verrast met berichtjes (sms) en e-mails waaronder een met videoboodschap in de vorm van een verjaardagslied. Allemaal hartelijk bedankt voor jullie betrokkenheid en dat jullie me nog niet vergeten zijn hier in HK. ;-)
Op naar 23!
Yes, it has been a long time... But with the new year, I can make a fresh new start and would like to use this opportunity to update my weblog more frequent.
But first things first, and I would like to kick off with wishing you all a very happy 2008!
Kung Hei Fat Choi! Happy New Year!
Dutch:
Ja, dat is lang geleden... Maar, met het begin van een nieuw jaar wil ik graag een frisse start maken en daarmee de kans pakken om mijn weblog meer te updaten.
Maar het belangrijkste als eerste, en ik trap daarom af met jullie allemaal een voorspoedig 2008 te wensen!
Kung Hei Fat Choi! Gelukkig Niewjaar!
