War Game
Alarm! Enemy in sight! Shoot!
Last Sunday it was a war zone somewhere in the New Territories. That fatal morning, a group of soldiers had formed in the Central MTR station and prepared themselves for battle. They went on to Admiralty MTR to pick up some others to become even a bigger group, a so called army. After a 1 hour trip they were moving on enemy grounds. Battlefield...
Battlefield at the MXCLUB to be exact. Together with some tough guys and girls that I met in the Joyce Is Not Here artists' bar we prepared for battle. We all dressed up in camouflage outfit, got some guns and bullets. A short 5 minute training was sufficient to face death... Or how dead you can get by 6mm plastic bullets from a Airsoft gun.
So mum and dad, don't be afraid, I didn't join the HK army... ;-) What I did that day was playing a semi-realistic war game with some friends. There were two terrains to conquer. Both were motocross racing tracks, and the first one had some bushes and was uphill. The second one was flat and not that much of shelter.
Of course everybody was pretty anxious before the first game. Those plastic bullets fired quite fast from the gun, and nobody could expect how much it would hurt as we (kindly) didn't try it on each other. Some of the group had played it before and guaranteed us it was fun and didn't hurt that much. But what is "that much", right? Well, I experienced that in the first battle.
I was in the team at the attacking side. The other team had to defend the hilltop. So quietly and with shit in our pants our team went uphill hiding behind every branch or leaf on the way up. I could hear my heart pounding in my chest. Then the first sound of firing bullets. Fast, and a lot. Screaming! Hit! Hit! Hit! One man down... :-( Soon there were only a few left, including me. So when the situation calmed down, I had to come into action. So I tried to get uphill, but I fell into an ambush. Bullets flying around my head and eventually one hit exactly on the tip of my left ear. Auch!
No blood or bullet wound, just a very stinging feeling at my ear. Luckily the pain went quickly away, so I could prepare myself again for the second battle. The next games were a lot of fun. Especially because everybody was used to the feeling of the bullets and really starting to get sneaky or tactically. Eventually the hunger and exhaustion started to take their toll, and we all settled down for lunch.
After some renewal of energy, everybody was ready to face the open field. This promised some fast action as some other players were already battling each other. We joined another group and the number of people on the field brought total chaos upon us. Bullets all over the place!
Once we decided to play with only our own group, things became better to oversee and we could start to put some tactics into the game. Some great battles followed and the score was almost 50:50. Good teams on both sides!
That day an old dream of mine came true. It's extremely cool to play this war game, and it's not only for the guys. The ladies showed some kick ass performance that day! So I can recommend this to everybody. Great for team building and team spirit! I would definitely do it again. :-)
Dutch:
Alarm! De vijand in zicht! Schiet!
Afgelopen zondag was het oorlog in de New Territories. Die fatale ochtend had een groep soldaten zich gevormd in het metrostation in Central en prepareerden zich om te vechten. Ze gingen op weg naar Admiralty om daar in het metrostation nog meer soldaten op te pikken om een nog grotere groep te vormen, je kunt het dus wel een leger noemen. Na een tocht van een uur begaven ze zich op vijandig gebied... Het slagveld...
Het slagveld van de MXCLUB om precies te zijn. Samen met een aantal andere stoere jongens en meiden die ik in de Joyce Is Not Here artiesten bar had onmoet, bereidden we ons voor op 't gevecht. We trokken allemaal camouflagepakken aan, kregen geweren en kogels. Een korte training van 5 minuten was genoeg om de dood te trotseren. Of hoe dood je ook kan worden door 6mm plastic kogels van een Airsoft geweer.
Dus mam en pap, ben maar niet bang, ik ben nog niet het leger van Hong Kong in gegaan. ;-) Wat ik wel deed die dag, was een semi-realistisch oorlogsspel spelen met een aantal vrienden. We moesten twee terreinen trotseren. Beide waren motorcross racebanen, en de erste had wat bebossing en was tegen een helling. De tweede was vlak en had niet zoveel beschutting.
Natuurlijk was iedereen behoorlijk gespannen bij het eerste keer. Die plastic kogeltjes kwamen met een rotvaart uit 't geweer, en niemand wist hoeveel pijn het zou doen, aangezien we zo vriendelijk waren om ze niet op elkaar uit te proberen. Een paar uit de groep hadden het al eerder gespeeld en garandeerden ons dat het erg leuk was en helemaal niet zo'n pijn deed. Maar wat is "niet zo'n", hè? Nou, dat ervaarde ik dus in het eerste gevecht.
Ik zat bij het aanvallende team. Het andere team moest de heuvel verdedigen. Muisstil en met de schijt in onze broek, verbergend achter elk takje of sprietje ging ons team de heuvel op. Ik kon m'n hart horen bonzen. Toen plotseling de eerste schoten. Snel en een hoop achter elkaar. Geschreeuw! Geraakt! Geraakt! Geraakt! De eerste neer... :-( Snel waren er nog maar een paar man over, waaronder ikzelf. Toen de situatie kalmeerde moest ik wat doen. Dus ik probeerde de heuvel op te gaan, maar ik viel in een val... Kogels vlogen in 't rond, en uiteindelijk raakte een me exact op mijn linkeroor. Auw!
Geen boed of tekenen van een kogelwond, wel een prikkende pijn aan mijn oor. Gelukkig ging de pijn wel snel weg, en kon ik me alweer voorbereiden op het volgende gevecht. De daaropvolgende gevechten waren erg leuk. Vooral omdat iedereen aan de kogels gewend was geraakt en de speelstijl wat meer stiekem en tactisch begon te worden. Uiteindelijk eiste de honger en vermoedheid hun tol, en namen we wat rust voor de lunch.
Na wat energie bijgetankt te hebben, kon iedereen er weer tegenaan om het open veld te betreden. Dit beloofde wat snelle actie, aangezien we al andere mensen zagen spelen. We mengden ons met de andere groep spelers, en het grote aantal mensen op het veld zorgde voor totale chaos! Overal kogels!
Toen hebben we maar besloten om met onze eigen groep te spelen, zodat we het veld tenminste in de hand konden houden en zo wat tactiek konden gebruiken. Daarop volgden een aantal goede gevechten en de score stond zowat de gehele tijd gelijk. Goede teams dus aan beide kanten!
Die dag kwam een jongensdroom uit. Het is ongelooflijk leuk om zo oorlogje te spelen en het is niet alleen voor de mannen weggelegd, ook de dames konden er wat van en hebben hun ballen laten zien! ;-) Ik kan het spel daarom aan iedereen aanraden. Geweldig voor teambuilding en teamspirit! Ik doe de volgende keer zeker weer mee! :-)
