Deep fried beef sausage

This Friday lunch should be special and we made it special! After 4 months being here in HK we couldn't resist it anymore and had to get a deep fried beef sausage aka Frikandel in Dutch. Luckily there is one - yes, just only one - Dutch restaurant here in HK where they have it. So we left the office a tiny bit earlier to head towards Central to get to the restaurant next to the SoHo escalater.

Of course there were only Dutch people, but stangely enough no Dutch waiters or chefs. In that small but cosy place we both ordered our broodje frikandel and broodje kroket. It was of course served with mayonnaise, Heinz ketchup, unions and mustard. Delicious and so good to have. I almost felt like being back in The Netherlands. :-)

Dutch:

Deze vrijdag moest een speciale lunch worden en dat hebben we er ook van gemaakt. Na 4 maanden hier in HK te zijn, konden we het niet meer aan en moesten we een frikandel zien te krijgen. Gelukkig is er een Nederlands restaurant - jawel, slechts één - hier in HK waar ze precies dat hebben. Dus we zijn een tikkie eerder van 't kantoor vertrokken om richting Central te gaan en daar langs de SoHo roltrap het restaurant te vinden.

Natuurlijk waren er alleen Nederlanders, maar gek genoeg uitsluitend Chinese bediening. In dat kleine maar gezellige restaurantje hebben we onze broodjes kroket en frikandel besteld. Natuurlijk geserveerd met mayo, Heinz, uitjes en mosterd. Heerlijk en fijn om dat weer te eten. Het voelde haast of ik weer in Nederland terug was. :-)

Nieuwe stek

Last Friday it was time again to do the search for beer. This time I decided to go to the Fringe Club. I've seen it a couple of times mentioned in the HK Magazine, and that night there would play several punk/rock live bands. Since I didn't see any live bands for too long for a HK point of view, Patrick and I headed for the LKF-area.

There where quite a lot of people when we arrived there. And that was for the first time I saw some really alternative people in HK. Normally all the Chinese have the same dress code, but this bunch of people was very colorful and individual.

It inmediately told me a lot of this place, and I could sence the relaxed vibes I also experience when I go to my favorite pub Kafee de Splinter in The Netherlands. The joint is a mixture between my favourite bar and the Perron 55_ pop podium. Nice decorations, small cosy stage, tables on the sides, and some very nice draft beers including Hoegaarden. :-)

There were several bands performing, sometimes good, sometimes bad, sometimes very loud and sometimes very experimental. But if I count the bits, it was quite fun to be there. Had a good laugh and the beer tasted also nice. But the best thing had still to come, Hard Candy, thé performance of the night. So when the very drunk stage announcer finally managed to get on his stage, the girl-band started to play. One guitar player with kamikaze red band painted around her eyes, one English base player with typical look and a drummer with thick black border square glasses. The instrumental performance was very good, but like all the other bands, they better try to find a dedicated singer who knows more than screaming... But then again, this suited better the punk scene, and we could have a good laugh about it. :-) After a chat with the base player I went home early, because I planned a hike the next day. Patrick was warmed up for a longer night.

So I planned to hike yesterday, but it didn't work out that well. The weather was not that nice. When I arrived at Sai Kung, it was rainy and very humid. Not the perfect conditions for a 5 hours hike trough unknown terrain in the New Terretories. So I took the bus back home. Because I really would like to do some exercise, I headed to our gym. There I did some cycling (the only safe place for that in HK), and after that I ran 10 kilometers. So eventually still got my exercise. :-)

After that it was time for some cleaning and do the boring laundry stuff. But, I had something to look out for. On Friday I saw that there would be an impressive live fusion jazz band on Saturday. So a couple of hours later I was again at the Fringe Club. This time it was not that crowded. I even thought it was closed. But when I opened the door I already could hear the jazzy notes and rythems. The place was filled with small tables and people were already gently knodging ther heads enjoying the music. The band was really awesome. It almost sounded like a studio recored album, but everything was a jamm! You could amlost only notice it by the very progressive style and long lasting endings of the compilations.

The band was lead by a base player who really understood his instrument. You could see that he was used to play with the drummer, because they had their amazing solo moments together. The Saxophone player melted everything togeher and made sure that it wouldn't end up too experimental or progressive. But the star of the evening was probably the piano player. Big black guy, behind his big piano. But his fingers went like crazy on the keys. Amazingly fast but with a nice full sound and sometimes nice and gently. World influences, samba and salsa passed by. It was a great evening, and I'll definitely be there when they play again. Maybe then won't forget my camera. ;-)

So to sum it, I've found a great new place to visit in the weekends. They have lots of different live music and other artistic performances. You probably hear more about it soon... :-)

Dutch:

Afgelopen vrijdag was het weer eens tijd voor een zoektocht naar bier. Dit keer heb ik besloten om een bezoekje te brengen aan de Fringe Club. Ik heb er al een aantal keer over gelezen in het HK Magazine, en deze avond zouden er live punk/rock-bands spelen. Aangezien ik al volgens HK standaard te lang geen live muziek meer heb gezien, zijn Patrick en ik weer in de richting van LKF gegaan.

Het was al behoorlijk druk toen we er aankwamen. En dat was ook gelijk de eerste keer dat ik hier in HK echte alternatieve mensen zag. Normaal gesproken kleden de Chinezen zich hier vrij saai en gelijk, maar dit stelletje was erg kleurrijk en individueel.

Dat vertelde me gelijk een boel over deze plek, en ik kon de gemoedelijke sfeer proeven die ik ook in mijn favoriete bar Kafee de Splinter in Nederland ervaar. De tent is een mix van mijn favoriete bar en het Perron 55_ poppodium. Mooie decoraties, klein gezellig podiumpje, tafeltjes aan de kanten en een paar lekkere bieren van de tap waaronder Hoegaarden. :-)

Er speelden een aantal bands, soms goed, soms slecht, soms er lawaaierig en soms behoorlijk experimenteel. Maar als ik alles optel, dan was het prima vertoeven daar. Ik heb goed kunnen lachen en het bier smaakte ook prima. Maar het beste moest nog steeds komen, Hard Candy, hét optreden van de avond. Dus toen de behoorlijk dronken aankondiger eindelijk op het podium was geklommen, begon de girl-band te spelen. Een gitaar speelster met een rode kamikaze band geschminkt bij haar ogen, een Engelse bassiste met typische look en een drumster met vierkantige bril met dikke zwarte randen. Het instrumentele spel was erg goed, maar net als bij de andere bands kon de zang beter aan een toegewijde zanger overgelaten worden die meer kan dan enkel schreeuwen. Maar aan de andere kant, dit paste wel beter bij de punk scene en we konden er wel om lachen. :-) Na wat kletsen met de bassiste ben ik op tijd naar huis gegaan omdat ik een hike gepland had staan voor de volgende dag. Patrick was nog wel in voor een langere nacht.

Ik had dus een hike voor gisteren gepland staan, maar daar is niet veel van gekomen. Het weer was niet al te best. Toen ik in Sai Kung aan kwam was het aan het regenen en het was behoorlijk vochtig. Niet echt de perfecte condities voor een hike van 5 uur door onbekend terrein in de New Terretories. Dus ik heb maar weer de bus terug gepakt. Omdat ik toch nog wat aan beweging wilde doen, ben ik naar onze fitnessruimte gegaan. Daar heb ik wat gefietst (de enige veilige plek daarvoor in HK) en daarna nog 10 kilometer gerend. Dus uiteindelijk nog steeds mijn oefening gehad.

Daarna was het tijd voor wat schoonmaken en het saaie was- en strijkwerk. Maar, ik had wel iets om naar uit te kijken. Vrijdag had ik namelijk gezien dat er zaterdag een indrukwekkende live fusion jazzband zou spelen. Dus een paar uur later stond ik weer voor de deur bij de Fringe Club. Deze keer was het niet zo druk en ik dacht haast dat het gesloten was. Maar toen ik de deur open trok klonk mij al de jazzy muzieknoten en ritmes in de oren. De ruimte was gevuld met kleine tafeltjes en stoelen en mensen waren al rustig hun hoofden aan het knikken, genietend van de muziek. De band was werkelijk geweldig. Het klonk haast als een studio album, maar alles was een jamm! Je kon het haast alleen merken aan de progressieve stijl en langdradige eindes van de compilaties.

De band werd geleid door een bassist die zijn instrument goed begreep. Je kon zien dat hij vaker met de drummer speelde gezien ze indrukwekkende solo's samen deden. De meneer op de sax smolt het geheel samen en zorgde er voor dat alles niet te experimenteel en progressief werd. Maar de ster van de avond was toch wel de pianist. Dikke zwarte meneer achter zijn grote vleugel. Zijn vingers gingen als een gek over de toetsen. Fascinerend snel maar met een vol geluid en soms weer lekker rustig. World invloeden, samba en salsa kwamen voorbij. Het was een geweldige avond en ik kom er zeker weer als ze opnieuw spelen. Misschien dan niet mijn camera vergeten. ;-)

Om het op te sommen, heb ik nu dis een geweldige nieuwe plek gevonden om te bezoeken in het weekend. Ze hebben in een boel verschillende muziekstijlen live-bands daar, maar ook artistieke optredens. Je zult er binnenkort vast meer over horen... :-)

Relax!

Well, it's not that I jumped again from the Macau Tower and smashed in thousand pieces on the ground, but it's just that I'm not in the mood to type the whole Bangkok story when I get home from work. So for that, you'll have to wait a bit, because we're on a tight schedule at work, and I'm also addicted to another Dan Brown novel that I have to finish...

Meanwhile we left the wild nightlife a bit behind, and are now into relaxation. Last weekend we went both on Saturday and Sunday to the beach, and the night in between was filled with watching movies at home.

Yesterday we went two times to an arcade. One close to our office and one close to our home. They are extemely useful to get rid of built up stress and it's amazing how those Chinese beat the machines...

The weather today is amazing. Bright sky, sunny, great sight and most important: not too warm and humid! I hope the weather stays like this for a few days... But it will probably rain in the weekend, just about the time I want to go for a hike... The weather here is so unpredictable...

In Dutch:

Nou, het is niet zo dat ik opnieuw van de Macau Tower ben besprongen en in duizend stukjes op de grond te pletter ben geslagen, maar ik ben gewoon na het werk niet in de stemming te om het hele Bangkok verhaal te tikken. Dus daarop moeten jullie helaas wachten, want ik heb een krap schema op het werk en ik ben daarnaast verslaafd aan een boek van Dan Brown.

Intussen hebben we het nachtleven achter ons gelaten en zijn we meer aan het relaxen. Afgelopen weekend zijn we op zaterdag en zondag naar het strand gegaan, en de nacht daartussen hebben we gevuld met het kijken van films.

Gisteren zijn we naar een arcade hal gegaan. Een dicht bij het werk en de ander dicht bij ons thuis. Ze zijn ontzettend handig om van je opgebouwde stress af te komen, en verder is het wonderbaarlijk om te zien hoe die Chinezen die machines de baas zijn.

Het weer vandaag is fantastisch. Heldere lucht, zonnig, geweldig zicht en het belangrijkst: niet te warm en vochtig! Ik hoop dat het weer zo voorlopig nog even blijft... Maar waarschijnlijk zal het in het weekend wel weer regenen, net als ik wil gaan hiken... Het weer hier is zo onvoorspelbaar...

Bangkok photos and videos online

After lots of arranging and finetuning I finally put the photos and videos from our Bangkok trip online. You can find the photos in my photoalbum and the videos on my newly created YouTube account. I hope I'll find some time to write about the trip too.

Dutch:

Na een hoop ordenen en afstellen is het gelukt om eindelijk alle foto's en video's van de Bangkok-trip online te krijgen. Je kunt de foto's vinden in het welbekende fotoalbum en de video's in mijn nieuw aangemaakt YouTube account. Ik hoop dat ik binnenkort wat tijd vind om ook een lang verhaal te schrijven.

Ready to go back home

Sorry mum and dad, but I mean to my apartment in Hong Kong... We've had a great holiday here in Bangkok. We've done lots of cool stuff and the weather was good too. With our HK experience we could go to all the places we wanted, so that's very nice. I'll put an day by day report on the blog very soon, because it wouldn't fit in one, or you'll fall asleep while reading! :-D Ok, got to stop now. I'm typing this message at the airport. Going to catch my plain.

Dutch:

Sorry mama en papa, maar ik bedoel dat ik weer terug ga naar het appartement in Hong Kong... We hebben een geweldige vakantie gehad hier in Bangkok. We hebben een boel leuke dingen gedaan en het weer werkte ook lekker mee. Met onze ervaring met HK konden we ook alle plekken bezoeken, dus dat is heel mooi. Ik plaats binnenkort een verslag van onze reis online, per dag. Dit omdat het niet in een log zou passen, of anders zou iedereen in slaap vallen tijdens het lezen... :-D Ok, ik moet nu stoppen. Ik ga nu het vligtuig pakken, want ik typ dit bericht nu op het vliegveld.

Blogging from the airport

At the moment we are at Bangkok airport. We are waiting for the plane to leave, which should be in a hour. I'm typing this log on a very crappy metal keyboard, so I won't make it long, and I will translate it to dutch later. I promise I put on a bigger log later this week in Hong Kong. For now, the Bangkok holiday was excellent!

Lenzendrama in Bangkok

Greetings from Bangkok! Well, we can please you with the fact that we arrived safely in Bangkok! Unfortunally the other (cheaper) flight that we could take didn't crash, so I feel a bit ripped off, but the luxury of this amazing Hotel makes all good. :-)

When we left Hong Kong the weather was foggy again, so I hoped for the best in Bangkok. The flight was a bit delayed, but we had an easy flight to Bangkok. The weather turned up quite well. Actually, just great! Sunny weather with small clowd patches and a geenhouse temparature. This was of course the first thing I noticed when I got off the plain in Bangkok. My sister was so right, it's just like wandering into a greenhouse. We arrived at the new airport, which is still not completely finished. Despite of that, we could get very easy to the taxi with our friends (Victor and Alvin) who also went to Bangkok. We had a different hotel than theirs, so we took our own taxi. Not the rip-off ones they offer you when you get past the douane, but the normal ones. However, normal... Our bags were tied up with a very thin elastic rope in the trunk of a tuned taxi. Luckily the airco was on in the taxi, so we raced down the highway in this taxi with speed. We had a fixed pice, so traffic jams woudn't ruin everyting. However, the airco did. At one point the bloody thing broke down and I was wandering in sweat. Luckily the outside temparature was not that bad traveling at a over the maximum speed on the highway, so the opened windows did their job. :-)

The arrival at the Hotel was a bit weird. Our taxi got bomb-checked with guards using mirrors to look underneath the car, and I got then my first Thai smile. Normally guard have to look impressive, but this one smiled with such friendlyness that it just made me feel good. The check-in was in the same nice way, and we were brought to our kingdom. Man, what a room. I'm so happy I don't do a backpack trip right now. :-)
So we headed straight to the pool for a fresh dive. But first I had to took some pictures of the riverside because the red sunset was so beautiful. We settled down at our chairs and I got in the water for a swim. The wather was very warm but still very refreshing. I decided to do a quick dive and wondered if I could open my eyes in the wather because of my lenses. Well that question got answered pretty fast, because I lost my right lens. Unfortunately I left my glasses at Adam's place, so I couldn't put them on. So now I had to look trough a world of sharpness and blurryness. That was so uncomftable. So I expected the worse that my Bangkok holliday was ruined because I could not see anymore. I decided with Patrick to just go for a walk and find all those small food stands we saw on our way to the hotel, so that we could have something like a walking BBQ. Unfortunately I couln't see anything and it only got me more mad about losing my lens. Because the stands were all gone, and I couldn't see anything, we decided to just walk back to the hotel, and just have some dinner there. I would ask the next morning at the lobby if they could show us places to get day-lenses and write some Thai sentences down to help us explain to the shop people. We decided to walk tough the small shopping mall in front of the Hotel, and suddenly my eye catched the BetterVision billboard. Better vision? Well I could use that! So I went running down the street searchig for that shop. And I found it! And it was still open. I don't know how many times I said "thank you" before I went out of the shop, but it was definitely quite a lot! I'm so happy that I can see normally again and that I can still enjoy my trip here in Bangkok. To celebrate this we found a restaurant where they had small snack dishes, so we still had our BBQ. So this is were I ended up now. Typing this story in the business center in the Hotel. I'll go to bed now, but I'll post some more logs these days. So keep checking!

Dutch:

Groeten uit Bangkok! Nou, ik kan jullie gerust stellen met het feit dat we veilig aangekomen zijn in Bangkok! Jammer genoeg is de andere (goedkopere) vlucht die we konden nemen niet neer gestort, dus ik voel me een beetje belazerd, maar de luxe van dit hotel maakt alles goed. :-)

Toen we Hong Kong verlieten was het weer behoorlijk bagger doordat het mistig was, dus ik hoopte maar het beste voor Bangkok. The vlucht was een beetje vertraagd, maar we hadden een gemakkelijke vlucht naar Bangkok. Het weer draaide goed bij. Nou eigenlijk, fantastisch zelfs, zonnig weer met een paar wolkjes en een broeikas temperatuur. Dit was natuurlijk het eerste wat mij op viel en mijn zus Jessy had er zo gelijk over. Het voelt inderdaad alsof je een broeikas binnen stapt. We zijn aangekomen op het nieuwe vliegveld, welke nog steeds niet af is. Desondanks konden we erg gemakkelijk bij de taxi's komen met onze vrienden (Victor en Alvin) die ook met ons naar Bangkok zijn gereisd. We hadden een ander hotel dan hun, dus we zijn ieder in een eigen taxi gestapt. Niet diegene die je belazeren en roepen net nadat je de douane verlaat, maar de normale. Hoewel, normaal... Onze koffers werden vast gebonden met een wel heel dun elastisch touw in de achterbak van een dik getunede taxi. Gelukkig was de airco wel aan, dus we zijn de autosnelweg afgesjeesd met deze taxi met snelheid. We hadden een vaste prijs, dus verkeersopstoppingen konden geen prolemen vormen. De airco daarentegen deed dat wel. Het stomme ding viel op een gegeven moment uit, en ik baande in het zweet. Gelukkig was de buitentemperatuur zo gek nog niet op een snelheid over het maximum toegestaan, dus een geopend raam deed wel zijn werk. :-)

De aankomst bij het hotel was een beetje raar. Onze taxi werd gecontroleerd op bommen met spiegeltjes door bewakers en daarbij kreeg ik meteen mijn eerste Thaise glimlach. Normaal moeten bewakers intimiderend kijken, maar deze glimlachte met zo'n vriendelijkheid dat ik het er zowat warm van binnen kreeg. De check-in was op hetzelfde vriendelijke niveau en we werden naar ons koningkrijk gebracht. Man, wat een kamer! Ik ben nu zo blij dat ik geen backpack reis doe! :-)
Dus we zijn maar meteen naaar het zwembad gestormd voor een frisse duik. Maar niet voordat ik een paar foto's had geschoten van de oever van de rivier want de zonsondergang was zo mooi. We zakten neer in onze stoelen, en ik ben toen in het water gesprongen om wat te zwemmen. Het water was vrij warm, maar toch nog steeds erg verfrissend. Ik besloot om een kleine duik te maken en was me af aan het vragen of ik mijn ogen onder water open kon maken in verband met mijn lenzen. Nou, die vraag werd snel beantwoord, omdat ik toen mijn rechterlens verloor. Jammergenoeg ligt mijn bril nog steeds bij Adam, dus ik kon deze niet ter vervanging op doen. Dus nu moest ik de wereld zien door een zicht van scherpte en wazigheid. Dat was zo vervelend. Daarom verwachtte ik al het ergste en vermoedde dat deze trip verlroen was. Patrick en ik besloten maar om een wandeling te maken om alle kleine kraampjes te vinden die we hadden gezien op weg hier naar toe, zodat we zoiets konden doen als een wandelende BBQ. Jammergenoeg kon ik niets meer zien en de kraampjes waren ook al weg, dus we besloten om weer terug te gaan naar het hotel. Dit maakte me alleen maar bozer over het verliezen van de lens. Ik zou de volgende morgen bij de balie gaan vragen of ze op papier in het Thais konden schrijven hoe ik daglenzen kon kopen. We besloten om het winkelcentrum door te lopen die voor het hotel ligt, en plotseling vliel mijn oog op een reclamebord van Better Vision. Nou, dat kon ik wel gebruiken, beter zicht, dus ik rende de straat af om die winkel te vinden. En ik vond deze en nog open ook! Ik weet niet hoe vaak ik "thank you" heb gezegd voordat ik daar weer de deur uit ging, maar het was weldegelijk een hele boel! Ik ben zo blij dat ik weer normaal kan zien en dat ik nog kan genieten van deze trip. Om dit te vieren hebben we nog een restaurant gevonden waar ze allemaal kleine snack gerechten hadden en hebben zo nog onze BBQ gehad. Dus hier ben ik nu geeindigd, dit bericht aan het tikken in de Business Center van het hotel. Ik ga nu naar bed, maar ik ga de komende dagen nog meer berichtjes plaatsen. Dus blijf lezen!

Hiking Lantau Island

Nederlandse versie hieronder...

Well, finally here it is. A new long blog you've been all waiting for... I finally found some time to post a new blog. I've been ordering my photo's all week, so I hope you all like the result in the photo album. :-)

After a long week hard working, I could relax at last in the weekend. Well, it depends how you interpret "relax". Of course Patrick and I headed downtown to get some drinks. We took the famous SoHo escalator, to get to a Mexican restaurant. The food was good, but both we were ready for some beer. So we joined other colleagues at Lan Kwai Fong. Because they hadn't eaten yet, we returned to the same restaurant. And what would be better than a large jug of Margarita? After a few minutes at the dinner, the subject changed to spicy food. One of my colleagues had a bad experience with some very spicy stuff. A few minutes later the stuff called "Bomba Calabrese" if I recall it well, was on the table. I took only a tiny bit on my fingertip and swallowed it. Well, that was not so hard... Tasted spicy but not that special... But then, after a minute or two, I was on fire! It hurt so badly! I couldn't even breath normally. Of course the others on the table having big fun, but Patrick and I were in a different position. Poor Patrick had also swallowed a bit. He couldn't stand it and ran off to the toilet to flush his mouth. Well, I was proud so stayed and pretended to be a grown up man... :-D That didn't work out as expected, because I could feel body parts like my ears fizz. Eventually it hurt for more than an hour, so I really don't want to try that again. Just imagining eating a whole spoon gives me immediate pain thoughts... Patrick took a good photo with my facial expressions really stating that. Unfortunately the photo is still on Patrick's phone, so you have to wait a bit...

After dinner we headed back to Lan Kwai Fong. We settled down in Hardys, to get entertained by foreigners singing out of line. After some Grolsch (yes, they have it there!) we went to Insomnia. With the live band and lots of people, I tried to insist Patrick again to dance. However, Patrick is very hard to convince, so I said that I'd show him how to do it. So I headed to the girl that was a bit dancing in front of him and started to dance. My little joke for Patrick went a bit out of hand, because the rest of the evening was a night that I won't forget very soon... :-)

Saturday was a day to relax of the week before, so not that special for you... I went home early, so that's kind of special. :-) This, because the next morning I had to keep a promise. I finally went for a hike on Lantau Island. The weather was not that nice, but still I wanted to hike that mountain, I've been planning on that for too long. So I took in the early morning the ferry to Central and from there on the faster Catamaran ferry to Mui Wo. After an easy ride I had again land under my feet, this time Lantau Island.

The first part of the hike was easy. Good to experiment with the camera and also to hear the weird clicking sounds of the bugs flying around. That sound was so massive and never stopped. It took not long to find the starting point of the Lantau Trail. As you can see the weather could have been better. Although that didn't keep the butterflies away. I ran into a lot of them on my hike. The black one was huge and beautiful. Too bad it was too fast to take a nice picture of it...
The terrain started to get rougher, but since I got a bit used to the hiking in HK, I sill could move fast. After a refreshing splash of water from a clear creek I could continue my path again. The climbing took for ages, but sometimes the fog would clear up a bit and I could see the distance I already had traveled. Then suddenly I reached the top, and landed on the other side of the hills. Because the fog was bumping against them, the visibility became clearer and I could see the Hong Kong International Arport in the sea. I reached a fork of the road, so I had to look where I had to go, because there were no clear signs. Luckily there were some pathfinders so I asked them where to go, because I was too lazy to get my own map out of my bag. So they grabbed their map and started searching. After a minute my patience was gone, so I took my own map, and showed them in a few seconds where we were, and where to go. Haha, always fun to find the path for a pathfinder. ;-) So I continued my hike. The path went down into a valley. From the bottom of that valley I started to talk to the hikers I met a few times on the trail, and we went up the hill together. That was a good choice, because it was a pretty though climb. At one moment I could only see as far as 10 meters, and with only steep rock stairs swinging up the hill. When I finally reached the top it was quite disappointing. I could see as far as 5 meters, and there were only scary abyss on every side. It felt like I was on my own island in the clouds. So I went downwards. After a few hundred meters downwards the sky started to clear up. And suddenly I could spot the big Buddha in the clouds. When I finally reached Ngong Ping, I was exhausted of my 15 kilometer hike. Luckily I didn't need to walk down to the MTR station. I took the cable cart. There was a massive queue however. But because I would like to have a one-way ticket, I could only buy a standing-only ticket. Luckily the queue for that waiting line was about 5 people, so I got a few annoyed faces of people waiting while I could move past them quickly. I had no problems with standing, because the view was breathtaking. I could easily look in every direction and the bright weather made it even better. It was an easy ride back with the MTR and could finally sit down to relax. But not for long, because I still had a date left for that night. So my weekend ended in a nice way having dinner with the girl I met from the day before. :-)

Dutch:

Nou, hier is ie dan eindelijk. De nieuwe log waar jullie zo lang op hebben moeten wachten... Ik heb eindelijk wat tijd gevonden om wat te tikken. Ik ben de hele week bezig geweest om de foto's te ordenen, dus ik hoop dat het resultaat bevalt. :-)

Na een lange week hard werken was ik wel toe om even uit te rusten in het weekend. Nouja, het is natuurlijk maar net hoe je uitrusten interpreteerd... Natuurlijk ben ik met Patrick de stad in getrokken om wat te gaan drinken. Via de beroemde SoHo roltrap zijn we naar een Mexicaans restaurant gegaan. Het eten was heerlijk, maar beiden waren we gereed voor bier. Dus we gingen naar Lan Kwai Fong om daar onze collega's te zien. Omdat ze zelf nog niet hadden gegeten zijn we weer terug gegaan naar het Mexicaanse restaurant. Om daar met een grote kan Margarita neer te ploffen.
Na een paar minuten sloeg het onderwerp over op pittig eten. Een van mijn collega's had daar slechte ervaring mee gehad, en vooral met een specifiek goedje. Na een paar minuten stond een schoteltje met het beruchte spul op tafel. "Bomba Calabrese" als ik het me goed herinner. Ik heb maar een vingertopje gepakt en opgelikt, om zeker te zijn. Nou, dat was niet zo moeilijk! Het was wel pittig, maar niet speciaal. Maar toen, sjonge, na een paar minuten stond ik in brand! Het deed echt vreselijk pijn! Ik kon nieteens meer normaal ademen... Natuurlijk hadden de anderen aan de tafel grote lol, maar Patrick en ik zaten in een andere positie. Arme Pat had ook een beetje opgelikt. Hij kon het niet uistaan en is naar de wc gerend om daar zijn mond te spoelen. Ik probeerde me groot te houden, maar dat lukte niet echt, want ik kon lichaamsdelen zoals mijn oren voelen tintelen! Uiteindelijk heeft het meer dan een uur pijn gedaan, dus dit doe ik niet meer zo snel nog eens. Alleen al de gedachte aan een lepel naar binnen werken geeft me al acute pijngedachten! Patrick kan dat wel maatstaven met een mooie foto die hij nam met mijn gezichtsuitdrukking. Jammergenoeg staat deze nog steeds op Patrick's telefoon, dus je moet nog even wachten...

Na het eten zijn we weer terug gegaan naar Lan Kwai Fong. We nestelden ons in Hardys, om daar geamuseerd te worden door valszingende buitenlanders. Na een paar Grolsch (ja, dat hebben ze daar!) zijn we naar de Insomnia gegaan. Met een liveband en veel mensen heb ik Patrick over proberen te halen om wat te dansen. Dat lukte helaas niet echt, dus ik heb tegen 'm gezegd dat ik wel liet zien hoe het dan moest. Dus ik ben op de meid af gegaan die voor 'm stond te dansen en deed lekker mee. Mijn grap voor Patrick liep een beetje uit de hand, want de rest van de avond zal ik niet meer snel vergeten. :-)

Zaterdag was een dag om uit te rusten, dus niet zo speciaal voor jullie. Ik ben eerder naar huis gegaan, dus aan de andere kant toch een beetje speciaal. :-) Dit omdat ik de volgende ochtend een belofde wilde waar maken. Ik ben eindelijk gaan hiken op Lantau Island. Ondanks dat het weer niet zo geweldig was, wilde ik toch de berg beklimmen. Ik heb daar nu wel lang genoeg plannen voor gehad. Dus in de ochtendglorie heb ik de ferry gepakt naar Central om van daaruit de snellere Catamaran ferry naar Mui Wo te pakken. Na een rustig ritje had ik opnieuw land onder mijn voeten, ditmaal Lantau Island.

Het eerste stuk van de hike was gemakkelijk. Mooi om te experimenteren met de camera en ook om de rare klikgeluiden van de beestjes die rondvlogen te horen. Dat geluid was massal en het hield maar niet op! Het duurde niet lang om het begin van de Lantau Trail te vinden. Zoals je kunt zien, mocht het weer ook wel beter wezen. Hoewel dit niet de vlinders afschrikte. Ik ben er een boel tegen gekomen op mijn weg. De zwarte was gigantisch en prachtig. Jammer dat ie te snel vloog om er een duidelijke foto van te maken. De omgeving begon al wat ruiger te worden maar doordat ik al een beetje gewend begon te worden aan het hiken hier in HK kon ik me nog steeds snel verplaatsen. Na een verfrissende plens water van een beekje, kon ik weer verder op pad. De klim leek wel eeuwig te duren, maar soms klaarde de mist op en kon ik een beetje zien hoe ver ik al had afgelegd. Toen bereikte ik plotseling de top en kwam aan de andere kant van de heuvels. Omdat de wolken tegen de heuvel op botsten, werd het helderder en kon ik het Hong Kong International Airport zien liggen in de zee. Ik bereikte een splitsing in de weg, dus ik moest kijken waar ik was omdat er geen duidelijke wegwijzing was. Gelukkig waren er wel wat padvinders in de buurt, dus vroeg ik hun de weg, omdat ik zelf te lui was om mijn kaart te pakken. Dus zij begonnen hevig te zoeken op hun kaart, maar na een minuut was mijn geduld wel op. Dus ik pakte maar mijn kaart en binnen een paar seconden had ik ze laten zien waar we waren en hoe we verder moesten. Haha, altijd leuk om de weg te vinden voor een padvinder. ;-) Dus ik ging verder met hiken. Het pad ging omlaag een vallei in. In het dal kwam ik aan de praat met de hikers die ik al een paar keer op mijn weg was tegen gekomen en we gingen gezamelijk de heuvel op. Dat was een slimme keuze, want het was een behoorlijk zware klim. Op een gegeven moment kon ik nog maar 10 meter ver kijken met alleen een krongkelende stenen trap steil omhoog. Toen ik eindelijk de top bereikte was dat een behoorlijke tegenvaller. Ik kon niet verder kijken dan 5 meter en aan weerszijden enkel enge afgronden. Het voelde om als op een eiland in de wolken te staan. Dus ik begon maar aan de afdaling. Na een maar honderd meter omlaag te lopen begon het op te klaren en plotseling kon ik de grote Buddha in de wolken spotten. Toen ik eindelijk in Ngong Ping aan kwam, was ik behoorlijk uitgeput van mijn 15 kilometer lange hike. Gelukkig hoefde ik niet ook nog eens helemaal te voet omlaag naar het metrostation, maar kon ik de kabelbaan pakken. Er was alleen een probleem, er was een massale rij wachtenden. Maar omdat ik alleen een enkeltje wilde, kon ik enkel een kaartje voor staanplaatsen kopen. Gelukkig was die rij maar 5 mensen lang, en mocht naar alle zure gezichten kijken terwijl ik die anderen snel voorbij liep. :-) Ik had geen problemen met het staan, want het uitzicht was adembenemend. Ik kon zo ook heel gemakkelijk in alle richtingen kijken en het heldere weer maakte dat alleen maar gemakkelijker. Het was een rustig ritje omlaag en in de metro had ik eindelijk tijd om te gaan zitten en uit te rusten. Maar niet voor lang, want ik had nog steeds die avond een afspraakje. Zodoende eindigde mijn weekend op een mooie manier met een etentje met de meid die ik de vorige avond had ontmoet. :-)

Adams Blog

Check out the blog of our Australian friend Adam. He has some cool blogs, photos & movies of the sevens and other party events all of us took place in:

http://adam.lumanation.com

For the dutch:
Kijk ook eens op de blog van Adam uit Australie. Hij heeft er een hoop goede verhalen, foto's en filmpjes opstaan van de sevens en een aantal keren stappen. Goede foto's :).

http://adam.lumanation.com