Wednesday, January 31

Blueprint for disaster: Macau Tower SkyJump

Deze zaterdag gaat het gebeuren, ik ga een wens proberen waar te maken door iets te doen wat ik al altijd had willen doen. Vrijdag vertrekken we namelijk voor een mini-weekendje naar Macao. Een zelfstandig landje op een paar paar kwartier varen hier vandaan. Daar staat een toren, de Macau Tower. Deze toren heeft verder geen functie buiten het huizen van een ronddraaiend restaurant en... een extreme sports bedrijfje.

Nu heb ik dus altijd al eens een vrije val willen maken, maar in het platte Nederland gaat zoiets vrij lastig. Uit een vliegtuig springen lijkt me dan wel weer grappig, maar iets teveel voor de eerste stap. Daarom zoek ik het dichter bij de grond, op 233 meter. Dit is namelijk de hoogte waarvan de SkyJump wordt genomen.
Het is nu vooraf natuurlijk gemakkelijk praten, dus a.s. zaterdag zal bewezen worden of ik het aandurf of niet. Maar er is méér. Patrick heeft namelijk semi gezegd, dat hij ook zou springen als ik het zou doen. Dus deze log is vooral bedoeld om mijn goede vriend een hart onder de riem te steken. ;-)

Tuesday, January 30

'The Fried Coffee Concept ©'

Zo, weer even een update van mij. Weer lang geleden, maar we zijn hier ontzettend druk geweest de afgelopen weken met onze projecten.

Naast het werken aan de projecten hebben we natuurlijk ook niet stil gezeten. Bart is wezen wandelen, en ik ben inmiddels behoorlijk verslaafd aan de serie Prison Break. Maar buiten dat hebben we natuurlijk ook nog de nodige barren bezocht voor wat cultureel/muzikaal vermaak, en uiteraard een drankje.

Maar waar deze post over gaat: 'The Fried Coffee Concept ©'. Nee, dit is geen band of film ofzo, maar een heus concept wat we binnenkort willen introduceren bij Starbucks. Starbucks heeft namelijk de meest belachelijke soorten koffie; frozen coffee, mocha sjakka latta, en nog veel meer van die flauwekul. Ons idee is werkelijk brilliant, en waarschijnlijk wordt het met open armen ontvangen door de Chinese vestigingen van Starbucks. Het is heel simpel, je moet gewoon koffie zetten, en dan net ietsje te sterk; ongeveer 6 a 7 schepjes. Vervolgens de koffie een half uur in het apparaat laten zitten terwijl het koffie-apparaat aan blijft staan. De koffie wordt dan lekker warm en kookt lekker door. Vervolgens kan de koffie opgedronken worden. En het resultaat mag er wezen hoor. Na het drinken van een kop 'Fried Coffee ©' gaat de productiviteit met 200% omhoog! Hoe dachten jullie anders dat wij zo hard konden werken ;-).

Sunday, January 28

Hiking Hong Kong Island

Deze log wordt volledig toegeweden aan mijn wandeling van gisteren. Hiernaast kun je een kaart zien (klik op de afbeelding) met daarop mijn route gemarkeerd. Zoals je kunt zien heb ik een flink stuk gelopen - maarliefst ongeveer 15 kilometer. Toch ging dit niet allemaal zo soepeltjes van start.

Gisteren ben ik voor mijn doen vroeg op gestaan. De ferry naar North Point gepakt, en toen al kunnen genieten van de eerste zonnestralen van die dag. Ik ging goed voorbereid op pad. Heb een aantal sites doorgenomen en adviezen door de overheid opgevolgd; alle benodigdheden bij me, zoals een kompas. Dat ik deze ook zo snel nodig zou hebben had ik eigenlijk niet verwacht toen ik nog op de boot aan het schommelen was.

Eenmaal aangekomen op Hong Kong Island heb ik een taxi gepakt. Deze beste man heb ik verteld dat ik naar Quarry Gap wilde gaan, en daar ging het dus fout. Voortaan onderstreep ik uitdrukkelijk de naam van bestemming voor een taxichauffeur, want er was duidelijk spraak van miscommunicatie. Blijkbaar was hem het woordje Gap ontgaan, en werd ik niet veel later doodleuk bij de Quarry (zonder Gap dus) afgezet. Zoals je op de kaart kunt zien, in de linkerbovenhoek, duurde het nog wel eventjes voordat ik bij de Quarry Gap zou aankomen. Maar dat wist ik op dat moment nog niet.

De taxichauffeur had me heilig overtuigd dat ik de weg moest volgen en dan op de juiste plek zou aankomen. Daarom begon ik maar de weg af te lopen. Toen ik iemand tegen kwam wilde ik het toch even zeker weten, en heb de toevallige passant gevraagd waar ik ergens was en hoe ik bij de Quarry Gap kon komen. Het kortje lachje van - poeh hè, daar ben je nog niet - baarde me al zorgen. Maar hij verwees me door naar het zendstation verder de berg op. Daar waren mensen en die konden mij vast wel de weg wijzen.

Dus ik aan de wandel. Niet veel daarna kwam ik dit groepje padvinders tegen. Jawel, mijn redding. Of niet... Na het aanspreken kwam ik al snel tot de ontdekking dat we allemaal het zelfde lot deelden. Zij waren ook de weg kwijt. *kuch* padvinders *kuch* Gelukkig wist ik wel waar we exact op de kaart waren - hier kwam het kompas handig van te pas - en zo hebben we elkaar geholpen. Een van hun vertelde me dat ik inderdaad de weg omhoog moest nemen en dat ik daar dan het aangegeven pad op de kaart zou vinden. Haar zekerheid stelde me gerust, dus na een snelle foto kon ik verder.

Op een gegeven moment kwam ik bij het terrein van het zendstation aan. Dat wist ik door het waarschuwingsbordje dat ik nu privéterrein zou gaan betreden en dat ongeautoriseerde mensen niet toegestaan waren. Ik vermoedde dat ik wel overtuigend zou kunnen overbregen dat ik verdwaald was, dus de waarschuwing nam ik maar voor lief. Na een paar honderd meter kwam ik een tweede bordje tegen dat mij er nogmaals op wees, maar ditmaal wat dringender, dat het toch echt privéterrein was, en dat mijn lichaam zich hier op eigen risico bevond. Het derde bordje nog wat later, baarde me zorgen: er zouden honden loslopen, en ze waren ook niet aansprakelijk voor mijn dood door ongevallen.

Vreemd genoeg zag ik wel verderop de auto staan van een stel dat ik eerder al zag voorbijrijden, dus ik waagde het er maar op. Toen ik het stel zag zitten moest ik even naar adem happen. Herdershonden... Ach, ik als hondenvriend zou er geen problemen mee moeten hebben... Dus ik liep maar rustig door. Na wat angstvallige blikken en getuur naar mijn kaart vroeg de man van het stel of hij me kon helpen. Dat aanbod stond ik zeker niet af en we bogen ons samen over de kaart. Blijkbaar moest ik een stukje nog de weg aflopen, en dan een trap af gaan. Die zou me vanzelf bregen naar een bekend wandelpad.

Toen ik de trap spotte begon ik toch wel te twijfelen of het nu wel zo'm slim idee was om te gaan hiken vandaag. Dit donkere pad de diepte in zou mij van de solide weg af drijven en mij van ver van de bewoonde wereld sturen. Helaas was er geen vervoer terug mogelijk, dus dit was zeg maar de enige oplossing. Ik kwam al snel terecht bij een klein beekje, en even daarna bij dit bord. Met dit uitzicht voelde ik me niet bepaald op mijn gemak en heb toen ook maar voor de zekerheid maar mijn telefoon uit gezet.

Het pad dat ik aan het volgen was werd steeds smaller en begroeider, en toen de betonnen blokken ophielden zag ik het ernstig in. Ik had wel daarvoor een smal zijpad gezien, maar dat was nu niet bepaald mijn eerste keus. Helaas boog het pad dat ik aan het volgen was scherp naar de verkeerde kant, dus ik moest die zijsprong wel nemen. Maar dat pad werd ook al steeds smaller. Ik kwam ook steeds dichter bij de zendmasten. Op een gegeven moment moest ik er rakelings langs, minder dan een meter. Het waarschuwingsbord zat nog vers in het geheugen. Toen ik bij een kruising kwam, werd de keus lastig. Rechtdoor was veel minder doorgaanbaar, maar links en rechts leek meer het resultaat van flinke erosie door hevige regenval dan een looppad Toch maar een stukje naar links gelopen. Maar toen dat op niets uitliep - nog meer splitsingen en smallere paden - ben ik weer terug gegaan. Vervolgens weer langs een mast geklommen, en toen zag ik ineens dit. Dat leek wel het pad van de route die ik zo graag wilde bereiken. Na wat gehaast het dunne pad afgelopen te hebben kwam ik dit paaltje tegen. Ik kon het wel kussen! Ik was eindelijk gered. :-)

De klim die daarop volgde benaderde niet echt mijn bedoeling van een eenvooudige eerste wandeling. Ik wilde het namelijk rustig aanpakken, maar het leek wel of ik nu de zwaarste route te pakken had. Na een hoop geklim kwam ik eindelijk op een top uit, en was er een trap naar beneden. Deze was wel erg lang. Ik kwam onderweg naar beneden nog een aantal andere klimmers tegen, zwaar hijgend en jammerend, dus ik nam aan dat het nog wel even naar beneden zou duren. Eindelijk beneden aangekomen bleek dat ik 599 treden had gehad. Uit mijn kaart bleek ook dat dit een van de moeilijkste routes was. Achja, goede start toch? Ik kwam er zonder kleerscheuren van af en ook nog prachtig uitzicht gehad. Het vervolg was inderdaad wat minder zwaar, maar het uitzicht deed het er zeker niet om. De foto's zullen dit vast wel bevestigen.

De finale kwam toen ik aan het eind van de wandeling was. Ik had al vanaf de berghelling een aantal mooie strandjes gespot, maar kon er helaas niet naar toe komen. Maar nu hoorde ik wat golven kletteren. Daarom toch maar even een detour genomen naar beneden, en na slechts een paar meter kwam ik op een rustig strandje aan. Vol voldoening en uitgeput ben ik daar maar neergeploft. Na die pauze nog even doorbijten om een lange trap omhoog te klimmen, maar daarna mocht ik ook lekker relaxen in de bus, metro en ferry. Goed, hoe groot is de kans dat je Nederlanders tegen komt bij een eenzame bushalte? Blijkbaar groot, want daar stonden er vier.

Na deze dag heb ik het hike-virus te pakken. Ik heb voorgenomen om nu elk weekend een nieuwe route te doen. Gelukkig weet ik nu wel hoe ik het de volgende keer moet aanpakken. En ditmaal twijfel ik ook niet meer over de zonnebrandcrème. Voor dat het maar een winterdag was, ben ik een gloeiend rood huidje rijker geworden. Met wat conrole moet al dat hiken wel een mooie suntan opleveren voor de zomer. Mooi vooruitzicht. :-)

Wednesday, January 24

Effe biertje pakken

Zo, ik heb zin om een bruut lang log te maken, dus bereid je maar alvast voor... Dit weekend hebben we niet veel van ons laten horen, maar dat wil echt niet zeggen dat we stil hebben gezeten. ;-) Om te beginnen kun je hiernaast een foto zien van het geld in Hong Kong. De munten hier zijn veel te groot en te zwaar, en maar goed dat je vanaf 1 euro alleen maar biljetten hebt. Jammer genoeg was het afgelopen weekend zo leuk dat dit geld niet meer aanwezig is in mijn portemonnee.

Dus afgelopen vrijdag zijn we weer eens goed wezen stappen. We hadden ook met een maat van ons afgesproken, Adam uit Australië. Deze jongen van 2 meter hadden we die week daarvoor leren kennen. Hij zat daar toen maar een beetje alleen in't café en daarom heb ik 'm maar uitgenodigd om bij ons een praatje te komen maken. Dat beviel zo goed dat we dus afgelopen vrijdag het dunnetjes over wilden doen. En dat hebben we ook gedaan, wederom erg gezellig geworden. Daarom hebben we hem zaterdag nog eens uitgenodigd, ditmaal bij ons thuis. Om na een drankje (of meer) richting een uitgaanscentrum hier op Kowloon te gaan: Knutsford Terrace. De taxichauffeur bracht ons zeer professioneel precies voor de ingang van de straat, een grote trap met daarnaast een roltrap voor luie mensen. Het moge duidelijk zijn dat wij de roltrap hebben genomen. ;-)
Eenmaal boven aangekomen werden we verrast door een knus straatje met aan weerszijden allemaal zeer mooi ogende restaurantjes. Helaas minder bars dan we hadden verwacht, maar onze oplettende ogen brachten ons naar een muziekcafé die verborgen was achterin een restaurant. Daar stond een live bandje voor ons klaar waar we die avond trouw van genoten hebben. Daarna op zoek naar eten, waarbij we uiteindelijk bij de McDrek zijn beland... Vervolgens afscheid genomen van onze nieuwe vriend en in de taxi richting huis. Gereed voor bed. Sja, dat merkten we de volgende morgen ook wel. De zondag is daarom ook minder interessant.

Behalve dan dat ik die nacht bijzonder slecht sliep. Die maandag werd ik wakker met barstende hoofdpijn en met mijn zeer licht slapen had ik ook misschien maar twee uurtjes slaap achter de rug. Niet bepaald bevorderend om naar het werk te gaan. Niet verwonderend dus dat ik mij die ochtend ziek heb gemeld, naja, Patrick heeft dat dan netjes voor mij op het werk gedaan. Die middag heb ik dus zitten piekeren waarom ik nu zo slecht geslapen had. Het was half te wijten aan onze bovenburen die de nare eigenschap hebben om diep in de nacht knallende ruzie te maken en dan denken met stoelen en tafels te moeten schuiven. Nu is ons appartement niet zo superieur geïsoleerd, dus wij kunnen er wat van mee krijgen. Nouja, verstaan doen we het niet maar het zal vast niet zo vriendelijk bedoeld zijn met al die uitklappers er tussendoor. :-)
De andere helft van mijn slechte slapen was te wijten aan de nare ziekte heimwee. Nog onbekend met dit fenomeen kon ik dus de eerste twee nachten niet zo goed beseffen wat er nu aan de hand was. Maar die maandagochtend met vage dromen over Nederland en een speurtocht naar een brommer uit de tweede wereldoorlog wist ik het wel te verklaren. Ik miste duidelijk dingen die ik thuis blijkbaar allemaal zo voor het pakken had.

Toen ik die middag op het werk verscheen ging het eigenlijk wel. Om de schade in te halen, hebben Patrick en ik toen besloten om die dag maar over te werken. Tegen negen uur 's avonds kwam Patrick met het geniale idee om maar een biertje te pakken. Hans was namelijk in een leuke bar geweest en die wilden we dus ook maar eens gaan opzoeken. Om half tien begon onze zoektocht naar de bar. Met al die enorme gebouwen heb je soms niet door dat een straat langer is dan je denkt, dus duurde het tot tien uur voordat we comfortabel in een stoel neerploften.
Sja, wat zouden we drinken? Hoegaarden stond op de drankenkaart vermeld, maarja zo'n glas koste dan wel direct €5,50. Na wat navragen bleek het niet om een normaal glas te gaan, maar om die enorme emmers van dik een halve liter. Uiteraard hield dat ons niet tegen. :-)

Het bandje kwam wat laat en droogjes binnen sukkelen en begon zich langzaam te verzamelen op het podium. Daar gingen ze dan van start. Hmm, beetje simpele nummertjes, maar ach, zal wel aan het vrouwenvolk liggen dat goed was vertegenwoordigd. Dat afstellen van z'n gitaar kon ie ook maar beter niet tijdens een nummer doen. Qua zang ging het ook er af en toe naast, maar hey, wel een liveband hè? Wij waren niet zo kieskeurig na die dag werken... Maar goed, wij muziekliefhebbers kunnen ook een gevoelige snaar geraakt krijgen, dus dan de vraag of we hier bleven of niet. Naja, bier smaakt goed toch? Toen onze glazen bijna leeg waren kwam de tweede set. Nouja, dan maar zien of het nog wat zou worden. En zoniet, dan zouden we het bed in duiken. Dit was dus het cruciale punt van de avond waar het mis is gegaan.

Het tempo was al wat omhoog gegaan en de bandleden leken duidelijk er meer zin in te hebben. Het applaus was ook al een aardige voedingsbodem, dus er zat potentie in. Wij waren ons bier ook nog niet zat, en de derde was inmiddels besteld. Ik was na die tweede set al behoorlijk onder de indruk en invloed, dat ik de zanger eventjes verteld heb dat ik ze goed vond spelen. Dat deed ie een beetje lafjes af alsof hij het niet als een compliment zag. En ik vond z'n stem nog wel zo goed klinken bij het nummer van U2. Na wat vermakelijk de inhoud van het café te bestuderen, begon de set. Nee, mensen, nu niet denken dat wij hier toegeven dat we de Filippijnse dames aan het bestuderen waren, maar we hadden een erg grappige Japanner aan onze linkerzijde zitten. Deze liet namelijk openlijk zijn liefde kennen voor zoetsappige nummers door dominant met een groot glas bier (halve liter) voor het tafeltje van zijn metgezel te gaan staan en dan mee te playbacken. Een silhouet van deze meneer is te vinden in het fotoalbum. ;-)

Deze meneer was het overigens ook duidelijk minder eens met de muziekstijl van de derde set, die een hoog rock-gehalte had. Hij moest namelijk opzienbarend vaak naar het toilet. Toen zijn nauwelijks aangeraakt bier daar eenzaam op de tafel stond te sterven, en hij wel erg lang over zijn toiletbezoek deed, was de het blijkbaar de laatste druppel geweest, want het tweetal vertrok wankelend naar de uitgang. Wij daarentegen waren uit ander hout gesneden. Het bier vloeide nog steeds rijkelijk en van sterfgevallen was duidelijk geen sprake. Daarbij bood het podium hogekwaliteitsentertainment (onthouden voor scrabble!). Nu werd mij duidelijk waarom ik ook alweer naar Hong Kong was gekomen. Van heimwee was op dat moment zeker geen sprake. De band en met name de gitarist met indianen-look stond daar toch even een performance te geven! Dat deze meneer een draadloze gitaar had, liet hij ook maar duidelijk weten. Zonder een krenk in het geluid stoof hij het café door. Om daarna nog even buiten een praatje te maken met de portier en vervolgens op de bar nog even wat kunstjes te vertonen (filmpje). Wij waren bijzonder onder de indruk en waren ook behoorlijk te tijd aan het vergeten. Patrick vertrok al iets eerder en na een stukje van de vierde set werd het mij ook iets teveel en ben ik maar een taxi in gekropen. Gelukkig dat het werk dichtbij is, en dat een taxi je binnen 10 minuten daar af zet. :-)

Om dit alles een beetje goed te maken heb ik daarom besloten om vanavond maar eventjes gezond te doen. Een maaltijdsalade was de keuze voor vanavond, en die is bijzonder goed bevallen. De keuze tussen kip of varken was snel gemaakt met de gedachte aan de dode vogel op tv. De heimwee is nog steeds niet helemaal over, maar ik ben mij nu hier goed aan het vermaken met een DVD van Diana Krall en een lekker glas whisky naast mij. Zo, nu naar bedje toe. ;-) Oja, en applaus voor de mensen die het tot hier aan hebben volgehouden met lezen! :-D

Sunday, January 21

Fotomania

Het was eventjes radiostilte op dit weblog, maar daar ben ik weer! :-) En met veel goeds. Ik heb namelijk eindelijk een nieuwe externe casing kunnen vinden die ik wél op mijn laptop kan aansluiten, waardoor ik nu eindelijk zelf de foto's kan beheren, en niet daarvoor afhankelijk ben van Patrick's laptop.

Dus ik heel vlijtig mijn fotocollectie ordenen om er daarna achter te komen dat deze de gratis 250MB overschrijdt die Picasa mij aanbiedt. Dus nu heb ik maar een abonnementje genomen met dik 6GB aan ruimte. Genoeg voor héél veel fotoplezier! :-D
Vandaar dat de link met de foto aan de rechterkant van deze tekst niet meer naar het Hong Kong album verwijst. Vanaf nu kom je namelijk gewoon in mijn overzicht terecht, want ik heb alle foto's geordend en gegroepeerd in gescheiden albums. Zo kun je gemakkelijk zien waar de foto's over gaan, en waar en wanneer ze genomen zijn.

Helaas worden filmpjes nog niet echt goed aangegeven in Picasa, er staat wel een minuscuul klein icoontje in de linkeronderhoek, maar volgensmij moeten jullie nu nog goed zoeken om deze te ontdekken... ;-) Ook werken de oude links vanuit het weblog niet meer, omdat ik deze nog moet veranderen.

Goed, check alle fotoalbums dus maar eens goed, want ik heb ook nog een aantal nieuwe in de voorgaande albums geüpload. Vooral de filmpjes tijdens het vliegen zijn de moeite waard. Veel kijkplezier! ;-)

Het mooie van internet

Gisterenavond waren we allebij zo ontzettend lui, dat we geen zin hadden om te koken. Rond een uur of 9 zijn we toen maar eens op internet gaan kijken of we in de omgeving hier ergens pizza konden bestellen. Dit bleek te kunnen bij de Pizza Hut. Maar het wordt nog mooier; je kon het eten daar gewoon online bestellen. Wij dus een account aangemaakt, en tadaaa, 30 minutjes later stond de pizza-man beneden in de lobby. We moesten dus nog wel zelf helemaal naar beneden toe (met de lift) om de pizza's in ontvangst te nemen... dat was toch wel even ietsje minder :P.

Friday, January 19

Golden Computer Centre in Sham Shui Po

Gisteren waren we daar naar toe gegaan om eens wat computer parts bij elkaar te sprokkelen. Patrick was namelijk in nood geraakt met onze 10Mbit verbinding, en kon daarom wel wat externe ruimte voor wat bitjes gebruiken. Dus we hadden met onze goede collega Roman afgesproken om na het werk naar een bekende computerplaats te gaan. Dus wij na het werk in de taxi en hoppa op weg naar the place to be.

Zo heb ik ook een beetje wat kunnen zien van het noordelijk deel van Kowloon. Sjonge, dikke verhoogde autosnelwegen en ontzettend veel flats. Écht veel flats. Twee onder een kap kennen ze in dit stadsdeel niet echt. We reden ook voorbij het textiel gedeelte. En jawel, dan zie je alléén maar shops met textielflapjes in allerlei kleuren. Dan doel ik dus niet op 5 ofzo. Ook geen 10, maar minstens 100 van dezelfde winkels, allemaal met gekleurde flapjes.

En toen kwamen we aan bij onze bestemming. Eventjes een smal trapje omhoog, en tadaa! Dit is echt niet te beschrijven, en ik baal er dan ook van dat ik mijn camera niet bij me had, maar op één grote etage in één gebouw allemaal computerwinkels. Ieder in zijn glazen kasteel van 3 bij 3 meter, met aan alle wanden alleen maar computeraparatuur als behang. Uiteraard zeer lage prijzen, maar zeker geen slecht spul. Ik heb alle kwaliteitsmerken voorbij zien komen, en van alles was voldoende keuze. Had de een het niet, dan had de ander het wel.

Na een hoop gezoek, discussies (die dankzij onze handige tolk Roman soepel verliepen) had Patrick eindelijk zijn extern schijfje gevonden tegen een zeer acceptabele prijs. Mijn oog viel aan de overkant op de kleine USB flash-sticks. Daar heb ik een 2GB exemplaar van een hier zeer gerespecteerd merk (JT) gekocht. Dat scheelde me €5,- tenopzichte van Nederland, maar dan had ik in NL wel een goedkoop merk gehad. In principe heb ik dus 1/3 van de prijs in NL bespaard. Patrick kwam er ook niet slecht van af met een gelijke ratio.

Ondanks dat we daar geen semi-legale DVD's hebben gevonden was onze missie toch redelijk geslaagd. :-)

Wednesday, January 17

Lang zal ie leven!

Gisteren was een leuke dag. Ondanks zo ver van huis toch nog heel erg jarig gevoeld. Hier op het werk hebben mijn collega's in het Chinees en Nederlands een verjaardagslied gezongen. Daarna hebben we cake gegeten. Slingers kon ik helaas zo snel niet vinden, sja carnavalwinkels liggen hier ook niet om de hoek. :-D

's avonds ben ik nog met Patrick gaan eten in de restaurantjeswijk van HK, Soho. Knusse straatjes die tegen de berg opgebouwd zijn. Dat was dus flink hellingtrekken voor onze taxichauffeur. :-)
In Soho heb ik een peperduur gepeperd biefstuk gegeten wat het geld meer dan waard was. Heerlijk zeg! Daarna zijn we naar huis gegaan om wat uit te puffen en op tijd het bed in te duiken, want helemaal bijgeslapen zijn we nog steeds niet.

Verder vond ik het erg leuk om zoveel telefoontjes te ontvangen. Sorry voor diegene die mij om 17:10 probeerde te bellen, want van uitputting lukte het me niet om hier ala 0:10 nog een gesprek te voeren. ;-)

Zo, nu weer an die arbeit. Ik heb weer genoeg energie verzameld om aan die mega stabel ASP.NET boeken verder te gaan...

Tuesday, January 16

Financial Idependance Day

Jawel, jawel, vandaag is mijn 21e verjaardag! Dat heeft het weer ook geweten, want vandaag is een mooie zonnige dag en de mist/smog van de laatste dagen is ook behoorlijk opgetrokken. Mijn verkoudheid lijkt ook eindelijk verdwenen te zijn.
Gisteren heb ik van mijn roomie Patrick al een heerlijke versnapering gekregen: Glennfidish whiskey. Straks kijken of ik hier vlaai (of taart) kan regelen for my colleagues. :-)

Monday, January 15

Miscommunicatie

Er zijn gewoon een aantal dingen die in Hong Kong niet meer kloppen. Wel jammer, want ik gebruikte ze eigenlijk best vaak. Zo is "Praat ik Chinees ofzo?" hier een vrij normale vraag, en "van hier tot Tokio!" is ook niet meer zo heel erg ver... De oplossing is vrij simpel: "Praat ik Frans ofzo?" en "van hier tot IJsland!". Zo, problem solved! :-)

Sunday, January 14

Captain logbook, week one

Zo, de eerste week hier in Hong Kong zit er op. En het was me een weekje wel hoor. Ondanks hoe chaotisch Hong Kong op me af kwam, begin ik me nu hier al een beetje thuis te voelen. Wat dat betreft heeft Assembléon het slim aangepakt. Met zo'n serviced apartment kunnen we veel sneller aan de slag. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik deze eerste week allemaal woonwinkels moest afstruinen om mijn slaapplaats en woonruimte bij elkaar te sprokkelen. We zitten hier op een perfecte locatie. Veel handige dingen in de buurt; station, busdienst, supermakten, restaurantjes, etc. Ondanks dat we in hartje stad zitten, is het hier rustig wonen. Weinig verkeer, redelijk wat groen en een mooi uitzicht.

Met onze stage gaat het ook erg goed. Hoewel ik zelf nog niet een perfecte werkomgeving heb (zelf configureerbare laptop) kan ik prima aan de slag. Mijn collega's zijn erg aardig en de werkdagen vliegen eigenlijk voorbij.

Nu ik ook eindelijk wat uitgerust ben, en mij redelijk genesteld heb in Hong Kong, kan ik ook eindelijk van deze stad genieten. Je kunt hier zoveel doen en dat op maar zo'n klein stuk land. Je bent zo van hartje stad in de rimboe. Ook het verschil in stadsdelen is enorm. Van westerse gebouwen naar knusse en geurige straatjes. Er is toch wel een duidelijk verschil tussen het Engels en Chinees deel. Beide hebben hun mooie en mindere kanten, maar de mix tussen die twee maakt het eigenlijk altijd wel goed te doen hier.

Overigens, het is hier nu winter. Dat zou je echt niet zeggen. Ik heb vanmiddag gewoon met een t-shirtje rondgelopen, was goed te doen met die 20 graden. Naar mijn idee is het hier nu zoals lente in NL.

In het begin van de week was het wel eventjes wennen hoor. Er lijkt zoveel anders te zijn dan in Nederland. Het eerste wat gelijk opvalt is dat alles links is. Niet alleen het rijden, maar ook het staan bij ingangen en deuren, roltrappen, het passeren van iemand, het kijken bij oversteken, het instappen van auto's.

Bovendien is hier alles zo netjes. Chinezen zijn wat dat betreft hele beschaafde mensen. Je kunt er haast een sport van maken om graffiti te spotten, want die is hier nauwelijks. Straten zijn ook erg schoon. Zelfs het voetpad wordt schoongespoten met water! En dan heb ik het over een enorme slang waar de brandweer jaloers op wordt... Afval wordt ook door iedereen netjes in prullenbakken gegooid. Mensen lopen ook erg netjes en laten elkaar voor indien nodig. Hier geldt totaal niet het recht van de sterkste man zoals dit in NL wel meer het geval is. Ik stond werkelijk verbaasd over de nette rijtjes bij een bushalte. Iedereen sluit netjes aan. Geen voorkruiperij, zelfs niet iemand die super gehaast is. Een vreemd tafereel dat ook te zien is tijdens de lunch, is dat je voor een restaurant een hele rij Chinezen ziet staan. Mensen wachten dan gewoon op een plaatsje. En dat wachten kan soms wel tot tientalle minuten oplopen...

We zijn ook behoorlijk vaak in typisch Chinese delen van de stad geweest. Je komt dan om de 5 min misschien 1 blanke tegen. Dan valt je ook goed op hoe klein en smal die chineesjes zijn. Ook hebben ze allemaal zwart haar en een wat platter gezicht. In het begin leken ze voor mij echt allemaal op elkaar. Maar nu begin ik al onderscheid te zien. De mensen hier zijn echt aardig en beleefd. Heel behulpzaam en rustig. Wat je vaker van steden als Hong Kong en hun inwoners in Nederland ziet, zijn juist de wat drukkere momenten. In het dagelijks leven is het hier helemaal niet zo chaotisch. Wel kun je merken dat Chinezen hier erg individueel zijn. Begroeten op straat doen ze niet zo snel, in een bus is de stilte oorverdovend en in openbare gelegenheden doet ieder z'n ding. Het is daarom juist leuk om naar mensen te lachen (lees: niet uitlachen) of de portier te begroeten. Je merkt dat ze dat eigenlijk toch wel kunnen waarderen.

Het was dus een mooie eerste week. Ik kijk al uit naar deze week, omdat ik nu eindelijk tijd heb om de stad een beetje te ontdekken. Uiteraard zal ik mijn fototoestel dan meenemen, zodat jullie er ook wat van kunnen meemaken.

Operatie wi-fi

... is gelukt! Zojuist heb ik hier wifi aan de praat gekregen. Vreemd genoeg wil ons B/G access point alleen op B werken. B is trager dan G, dus dat is wel minder. Maarja, onze laptops kunnen eigenlijk alleen maar B aan... Dus zo'n ramp is het nu ook weer niet.

Maar dit is zeer goed nieuws. We kunnen nu eindelijk fatsoenlijk vanuit ons eigen appartement internetten en hoeven niet telkens naar de lobby te gaan waar het internet bijzonder traag is. Straks nog een eigen laptop, en dan kan ik helemaal alles hier goed bijhouden.

Saturday, January 13

Movie

Jawel, precies tot het goede moment gewacht. Mijn Picasa webalbum heeft zojuist een update gekregen en is nu ook in staat om video's weer te geven! Heel mooi, want nu heb ik gelijk het filmpje van het appartement online gezet.
Wel eventjes geduld hebben om het filmpje te laten laden...

Het mysterie van de opgemaakte bedden

Als eerste wil ik even zeggen dat we eindelijk internet in het apartement hebben. We hebben nog wat probleempjes met het wireless, maar als 2 IT-ers moeten we dat toch eigenlijk wel op kunnen lossen :P. Het surfen naar websites buiten Azie, gaat echter nog wat traag. Dit is waarschijnlijk omdat er 2 weken terug een aardbeving is geweest, waarbij een aantal belangrijke internetkabels die op de zeebodem liggen kapot zijn gegaan.

Maar nu: Het mysterie van de opgemaakte bedden...
Toen wij donderdagavond thuis kwamen, waren we een beetje verbaasd, het apartement zag er zo netjes uit, mijn bed was opgemaakt, en ik kon me niet echt herinneren dat ik dat zelf had gedaan. Bart was ook niet zo vriendelijk geweest om mijn bed op te maken ;), dus ja, wie kon dat dan geweest zijn.. Niet dat we het erg vonden, want we zaten nu met een mooi schoon en opgeruimd apartement. Na wat navraag gedaan te hebben bij de front desk, blijkt dat er ook 2 keer in de week schoon wordt gemaakt. Eigenlijk wel heel erg luxe, maar ons hoor je er niet over klagen :). Dit scheelt ons weer een stofzuiger, en een hoop poetsmateriaal. We doen overigens wel onze eigen was, we moeten alleen nog een strijkplank met strijkijzer aanschaffen, want nu lopen we in gekreukte kleren rond, die overigens nog wel allemaal hun orginele kleur en grootte hebben, dus onze was- en droog skills zijn uitstekend :P.

Maar we hebben nog meer gedaan de afgelopen dagen, dan ons verbazen over het mooie en schone apartement. Gisterenavond zijn we eens goed wezen stappen. We zijn begonnen met het eten van Mexicaanse chili con carne, met daarbij lekkere margarita's. Dit hebben we gedaan in de Algarve bar in Lang Kwai Fong. Ik vind dit een van de beste bar/restaurants in Hong Kong, het eten is heerlijk, en de drankjes ook. De drankjes zijn wel erg duur, de margaritas beginnen bij 65 HKD en lopen op tot wel 250 HKD :\, maar ja, dan heb je ook wat. Ze hebben er zo'n 100 soorten tequila, en alle margeritas worden gemaakt met vers fruit, etc. Dus iedereen die op bezoek wil komen, moet verplicht een bezoek met ons afleggen aan dat restaurant ;).

Na het mexicaans eten was het tijd voor de barren. Rond 12 uur zijn we van Lang Kwai Fong naar Wan Chai vertrokken, dit is het meer 'ruigere' uitgaan in Hong Kong, hier zitten ook alle vage barretjes e.d. Maar daar zijn wij niet heengeweest, nette jongens als we zijn, zijn we gewoon naar een normale bar geweest. We hadden daar afgesproken met een aantal andere mensen. De bar heette de Kangaroos en zat vol met Australiers en Engelsen. We hebben daar nog een australier ontmoet, aardige jongen, en daar gaan we binnenkort een keertje mee pokeren.

Een erg geslaagde avond dus gisterenavond. We waren laat thuis, lagen pas om 4 uur in bed. Ik zal Bart dadelijk als hij wakker is, vragen om het lang beloofde filmpje op de site te zetten, dat moet nu wel gaan lukken, want we hebben een behoorlijk snelle (voor de technische mensen: 10MBPS down en 1MBPS up) verbinding, dus is goed te doen.

PS: ben benieuwd of ik Bart overtref met de lengte van dit bericht :).

Friday, January 12

Bijna aan de Wireless Fidelity

Nee, geen rare ziekte of een vaag Chinees gerecht. Wifi, ook wel bekend als draadloos internet. :-) We hebben namelijk zonet na een lekkere lunch (baked potatoe, soup and salad) een routertje gekocht en vandaag zou het internet aangesloten moeten worden. Dus hopelijk vanavond (en anders morgen omdat we gaar zijn van het stappen) goed nieuws vanuit ons appartement! :-) Dan kunnen we eindelijk eens dit weblog goed bijhouden en het al zo vaak beloofde filmpje online knallen.

Thursday, January 11

Have a break

Zo, eindelijk pauze en dan mag ik dus eigen dingentjes doen waaronder eventjes het weblog bijhouden. Ik zal eventjes vertellen over de afgelopen dagen, want dat heb ik eigenlijk nog helemaal niet kunnen doen.

Zoals een aantal van jullie misschien al wisten was dit eigenlijk de eerste keer voor mij om te vliegen. Naja, ik ben wel eens in zo'n klein pleziervliegtuigje geweest, maar nog nooit in zo'n groot passagiersvliegtuig. Dat kleine vliegtuigje was in Duitsland, in een heuvelachtig gebied, en was daarom wel al bekend met het fenomeen turbulentie. Ik had er eigenlijk veel meer van verwacht, maar op de snellere acceleratie en minder beenruimte na was het ongeveer hetzelfde. Van het uitzicht was ik wel zwaar onder de indruk. Wat ziet de wereld er toch raar uit op grotere hoogte. Ik snap nu eindelijk ook de luchtfoto's op Google Maps. Tijdens het vliegen heb ik dan ook een aantal foto's geschoten. Zelfs stiekem tijdens het opstijgen. Dat was namelijk 's nachts net na vertrek vanaf Heathrow Londen. Toen hadden we een heel mooi uitzicht over de stad met alle lichtjes. Voor de foto moest ik wel onder mijn dekentje duiken omdat anders de foto's mislukten vanwege het tegenlicht van het vliegtuig. Dat bracht wel de nodige vraagtekens bij het jongentje achter mij. Die overigens de hele vlucht irritant met zijn schoenen in mijn rugleuning heeft liggen te trappen...

Na wat uurtjes vliegen en een kort slaapje kwamen we al in de buurt van China. Toen doken de eerste bergen al op. Dat zag er echt prachtig uit. Mooie besneeuwde bergen. Tot mijn verbazing wonen er dus in deze woesternij wel mensen. Overal doemden op een gegeven moment besneeuwde rijstvelden op. Van die terassen die tegen de bergwand op zijn gebouwd. Een foto daarvan is in het fotoalbum te zien.

Op het vliegveld heb ik op aanbevelen oordopjes gekocht vanwege het luchtdrukverschil in een vliegtuig. Uiteindelijk heb ik ze niet in gedaan. Wat misschien om twee redenen niet zo slim was. Ten eerste kosten die krengen 7 euro, voor een paar. En ten tweede omdat ik tijdens het dalen bij Hong Kong toch wel ontzettende pijn aan mijn oren kreeg.

Maar alles ging wel smooth. Alleen de overstap op Heathrow was wat hectisch, omdat we eigenlijk te weinig tijd hadden om over te stappen i.v.m. de vertraging. We moesten lang wachten bij de douane. Maar ons tweede vliegtuig had ook vertraging, dus uiteindelijk hadden we ons voor niets druk gemaakt. Gelukkig maar... :-)

De aankomst in Hong Kong ging voor mijn doen wel erg snel. We waren snel het vliegtuig uit, hadden snel de koffers en waren ook zo door de douane. Voordat ik het doorhad zaten we in een hogesnelheidstrein die met 300 km/u door het landschap sjeesde. De indruk die je dan krijgt is gewoon overweldigend. Alles is nieuw, anders en eigenlijk gewoon teveel. Maar goed dat Patrick er bij was om me nog een beetje de weg te wijzen. We waren razend snel bij ons appartement. Gelukkig maar, want we waren wel toe aan een douche. Slapen hoefde eigenlijk niet meer. En het eerste wat we deden was het uitgaanscentrum opzoeken.

Jammergenoeg was het op Lang Kwai Fong niet erg druk. Maar misschien voor mij wel handig na al die impressies daarvoor. Daar heb ik gelijk met de keukens (veel verschillende soorten) van Hong Kong kennis kunnen maken. Dit was een enorme opkikker na zo'n slopende vlucht. Na wat pilsjes zijn we terug gegaan naar het appartement waar we beiden genoten hebben van onze welverdiende nachtrust.

Zo, hier wil ik het even bij laten. De zondag was ook fantastisch, maar daarover later nog meer...

Nog steeds geen filmpje

Zo, weer een berg foto's online. Helaas nog steeds geen filmpje en dat heeft wederom te maken met het gebrek aan een goede laptop en internetverbinding. Gelukkig heb ik vandaag eindelijk een laptop gekregen, maar deze wil wel eens crashen. Maar onze internet aansluiting die vrijdag wordt geleverd kan heel wat goed maken. Ik verwacht dan ook dat ik tegen die tijd het filmpje van 52MB wel kan uploaden. Vooralsnog moeten jullie het doen met de foto's die daarstraks door Patrick zijn gemaakt.
Nu ga ik snel mijn bedje in. De waterval is uit gezet en ook de accu van deze laptop is bijna leeg.
Morgen weer hard aan de slag en waarschijnlijk dan ook weer veels te weinig tijd over om van al het moois te genieten... :-)

Tuesday, January 9

Bericht van Patrick

Ik kreeg al van een aantal mensen te horen dat er helemaal geen berichten van Patrick op de site stonden, dus vandaar hier een bericht :-). We hebben het vrij druk gehad de afgelopen dagen, dus vandaar dat ik er nog niet zoveel op had gezet... maar ja, dat is natuurlijk geen excuuss...

Hier in Hong Kong gaat het allemaal goed, de keuken in het apartement begint inmiddels aardig gevuld te raken met alle dingen die we ervoor gekocht hebben, pannen, borden, etc. De koelkast ligt al aardig vol met gele blikjes, dus dat gaat ook goed :). We hebben nog steeds niet zelf gekookt hier, maar ik denk dat we dat morgen voor het eerst gaan proberen. Maar dat moet wel lukken. We hebben vandaag voor het eerst wat handdoeken gewassen, en die zijn niet gekrompen, dus dat doen we goed. Ons stroomprobleem is inmiddels weer opgelost, dus voortaan wordt het rustig slapen.

Het is maar even een korte update, maar het is iniedergeval iets. Moet nu weer terug naar boven (hebben namelijk nog geen internet in het apartement, dus zit in de lobby), ze komen dadelijk namelijk met ons de inventory checklist van het apartement doorlopen. Even kijken of alles erin zit voordat we deze lijst ondertekenen :).

Als het goed is komt waarschijnlijk vanavond het filmpje van ons apartement op google video, dus dan kan iedereen het zien. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden... wij vinden het iniedergeval super :).

Monday, January 8

Captain logbook, day one

Dat was 'm dan, de eerste dag op de stageplek. Laten we eerst beginnen met de nacht, die niet bepaald zo rustgevend was als de nacht ervoor. Tegen een uur of half drie moest Patrick zijn bed uit kruipen, omdat er een fel en helder wit licht de vloer van zijn kamer verlichtte. Tegen half vijf en vijf uur mocht ik ook mijn bed uit. Onze wasmachine is waarschijnlijk de boosdoener. Deze leeft een eigen leven door 's nachts de stop uit de meterkast te slaan, waardoor wij getracteerd worden op een trendy noodlicht onder ons bed. Ok, het is maar eventjes naar de meterkast lopen, maar die nacht hebben we beiden maar 3 uurtjes geslapen want met een jetlach - die minder grappig is dan je denkt - val je dan niet meer een slaap. Als ware zombies zijn we dan ook het minibusje in gekropen dat op ons wachtte voor de deur. Gevuld met spleetogen en twee paar westerse vertrokken we in de richting van onze bestemming. Waren de winters ook maar zo als hier in Hong Kong... Ok, het valt wel mee met de warmte, maar het leek vandaag qua weer net een zonnige zomerdag. Eenmaal aangekomen op bestemming wurmden we ons tussen de wolkenkrabbers en de chinezen die geen stap opzij zetten. Aangekomen bij de kolos waar mijn nieuwe werkplek zou zijn, pakten we eerst even een ontbijtje bij de broodjeszaak. Voorzien van ontbijt de roltrap omhoog, van de 3e verdieping naar de 5e. De 4e bestaat niet, want dat is een ongeluksgetal. Stond gelijk aan de dood of zoiets. Dan door de glazen deur, en tadaa, op het kantoor. Even een korte introductie langs alle mensen en afdelingen - aardige mensen daar - en toen maar eens rustig settelen. Onze aankomt was wel voorzien en twee mooie werkplekken stonden voor ons klaar om zo in gebruik te nemen. En dat deden we dan ook maar. Moeizaam de slaap weggapen en de eerste documentjes doornemen. Productief waren we niet, maar hebben toch een aantal belangrijke zaken geregeld. Zo gaan we morgen ieder een eigen bankrekening openen, uiteraard openstaand voor donaties van weblogbezoekers. Doe je geld een lol, en stuur ze op vakantie! Wij zorgen er wel voor dat ze op de gekste plaatsen terecht zullen komen. ;-)
Tegen het eind van de dag hebben we nog eventjes met onze begeleider Hans ons Plan van Aanpak doorgenomen. En zo heb ik gelijk gemerkt dat we daar in goede handen zijn. Opbouwende kritiek en een duidelijke sturing. Erg prettig, want dat is zeer belangrijk. Toen dwong onze maag ons naar de mini-restaurantjes - of beter gezegd: kraampjes - in het winkelcentrum onder ons werk. Daar heb ik een heerlijk Vietnamees gerecht gegeten. Wel foto's, maarja, nog steeds dat trage internet hè? Daarna zijn we nog de stad in getrokken door de metro te nemen naar andere wijken. De metro hier is heel erg netjes, en met de Octopus card een bijzonder gemakkelijk vervoersmiddel. Daarna de Star Ferry terug naar Kowloon. Prachtig uitzicht over de verlichte skyline van Hong Kong. Helaas te uitgeput om er goed van te kunnen genieten, maar er zijn nog weken genoeg over om dat goed te doen. Voor de verandering daarna eens de dubbeldekkerbus gepakt naar huis. Deze reed iets verder door dan verwacht, maar desondanks was het maar een klein stukje lopen naar huis. Zo hebben we wel ontdekt dat het maar een klein stukje lopen is naar Whampoa, waar veel Chinese (dus minder westerse) winkeltjes liggen en onze favo supermarkt. En dan komen we terecht in de lobby waar ik op dit moment dit berichtje aan het tikken ben. Ik heb nog bijzonder veel te vertellen, over het stappen van zaterdag en de zondag waar we een tour Hong Kong Island hebben gemaakt. Maar dat bewaar ik voor een betere gelegenheid, want ik ga nu snel mijn bed in duiken. Proberen vannacht een beetje beter te slapen, want dan heb ik weer wat energie over om al die indrukken te verwerken. Tot morgen. ;-)

Sunday, January 7

The first photos!

De eerste foto's zijn online! Voornamelijk van de vlucht en één van in Hong Kong. Ik heb bij aankomst nauwelijks foto's gemaakt, omdat ik zo zwaar onder de indruk was. Ik heb wel leuke filmpjes gemaakt, die ik zo snel mogelijk online probeer te krijgen.

Saturday, January 6

Jetlach :-)

Nee, ik ben niet uit het vliegtuig gedropt, maar ben ook van de partij. We zitten nu hier in de lobby in een lekkere lounge-stoel gebruik te maken van het stronttrage maar gratis wifi access. Helaas dus geen foto's, maar ze komen er wel aan. En nog beter: filmpjes! Maar eerst even bijkomen van de drukte, pracht en praal maar vooral de eerste symptonen van een jetlagg: misselijkheid, totale uitputting en een evenwichtsorgaan die zwaar bezopen lijkt te zijn. Mind is OK, but body could be better... Maar met ons ultra-luxe apartment en de geweldige stad HK is dat niet zo'n probleem. :-)

Overigens voor het thuisfront: ik heb daarstraks geprobeerd te bellen, maar kreeg geen gehoor op mobiel en thuisnummers. En Patrick was al net zo min succesvol. We proberen het straks opnieuw na een tripje central, tenminste, als we daar nog toe in staat zijn... :-)

Een ding is zeker, amuseren zullen we ons zeker! :-D

In Hong Kong!

Jaaa, we zijn er. Het vliegen is allemaal goed gegaan, en we hebben een schitterend apartement. We zijn nog niet aan slapen toegekomen, net alles uitgepakt, en uiteraard hebben we even een kwartiertje naar onze adembenemende 32 inch LCD flatscreen gekeken ;). Verder hebben we een schitterend uitzicht op een stukje skyline van Hong Kong Island. De foto's komen snel, en meerdere berichten waarschijnlijk ook wel :P.

Friday, January 5

Verslapen

... en dat op dé dag! Naja, niet zo heel vreemd na maar 2 uur slaap. Tot diep in de ochtend (nacht is het tegen 6 niet meer te noemen) doorgeploeterd om mijn koffer compleet te krijgen. Maar het is gelukt. :-) Eindelijk op weg! De volgende keer dat ik jullie hier spreek, doe ik dat hoogstwaarschijnlijk vanuit Hong Kong. Tot dan! :-)

Tuesday, January 2

Nieuwe header

Zoals je kunt zien heb ik zojuist de header aangepast en vervangen met het ontwerp van Niek Kouwenberg. Niek, bedankt voor het ontwerp! :-)

Verder wil ik nog even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen een spetterend 2007 te wensen. Ik ga het er in ieder geval van maken in Hong Kong. ;-)